บ้านแม่อีแลบ หรือภาษาลีซูเรียกว่า แม อิ หลิ ตั้งอยู่หมู่ที่ 7 ตำบลทุ่งยาว อำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน เป็นชนเผ่าลีซู ได้เริ่มก่อตั้งชุมชนเมื่อ พ.ศ. 2514 หรือปีกุน (แหวะ คุ๊) อายุได้ประมาณ 52 ปี เดิมทีย้ายมาจาก ดอยอ้น หรือ แล โอ ซึ่งอยู่กึ่งกลางระหว่างอำเภอปางมะผ้าหรือบ้านผามอนชนเผ่าลาหู่ทางตะวันออก กับบ้านไทรงาม อำเภอปาย ทางทิศตะวันตก ซึ่งนำโดยนายใส่ เลาว้าง นายเลาหลู่ เลาหมู่ นายเบ้โอ่ เปียผะ นายเลาเอ่อ เลาหมู่ นายเลาหมู่ เลาหมู่ และกลุ่มงัวผ่า หรือเลายี่ป่า เดิมที่บ้านแม่อีแลบได้ขึ้นอยู่กับบ้านแพมบก หลังจากปี พ.ศ. 2514 ถัดมา 2-3 ปี บ้านแม่อีแลบได้ประกาศบ้านหมู่ทางการขึ้นมา ผู้ใหญ่บ้านคนแรก ชื่อนายใส่ เลาว้าง (หว่า จา) 

ชุมชนบ้านแม่อีแลบ ประกอบด้วย 75 หลังคาเรือน

ถูกประกาศเป็นเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าลุ่มน้ำปาย (พ.ศ.2515)

มีสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ตามความเชื่อของชุมชนได้แก่ ศาลเจ้า หรืออาปาโหม่ฮี 1 แห่ง และศาลเจ้าอิ๊ด่ามาหลัว จำนวน 1 แห่ง

ชุมชนมีสถานที่ราชการโรงเรียน 1 แห่ง มีตั้งแต่ชั้นประถมศึกษา 1-6 มีศาลาอเนกประสงค์หรือหอประชุม 1 แห่ง มีโบสถ์คริสต์ 1 แห่ง

แหล่งท่องเที่ยวสำคัญคือดอยเมื่ยงหรือยอดดอยกึ่งกลางระหว่างหมู่บ้านแม่อีแลบกับบ้านแพมบก จัดการดูแลโดยเจ้าหน้าที่ป่าไม้วิวสวยงามบนดอยสูงระดับน้ำทะเล ประมาณ1800-2000 เมตร และมีแหล่งท่องเที่ยวอีกแห่งคือ ดอยธง สูงจากระดับน้ำทะเล 1950 เมตร ยอดดอยสูงสุดบริเวณสันเขาแห่งนี้มีวิว 360 องศา สามารถมองเห็น 2 อำเภอ ปายและปางมะผ้า วิวธรรมชาติสวยงามอากาศเย็นตลอดทั้งปี ซึ่งบริเวณดอยธงแห่งนี้อดีตเคยเป็นสวนฝิ่นเก่าของบ้านแม่อีแลบ

บ้านแม่อีแลบ ตั้งอยู่หมู่ที่ 7 ตำบลทุ่งยาว อำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน มีอาณาเขต ดังนี้

• ทิศเหนือ ติดต่อบ้านสันติชล ตำบลเวียงใต้ และบ้านหมอแปง ตำบลแม่นาเติง
• ทิศใต้ ติดต่อบ้านปางตอง
• ทิศตะวันออก ติดต่อบ้านแพมบก
• ทิศตะวันตก ติดต่อบ้านมโนรา อำเภอปางมะผ้า

การคมนาคม การสัญจรเข้าออกหมู่บ้านหลัก 1 เส้นทาง คือจากถนนหลวงหลายเลข 1095 ปาย แยกเข้ามาทางบ้านแพมบก คนพื้นราบมายังบ้านแม่อีแลบ รวมระยะทางประมาณ 25 กิโลเมตร ถนนค่อนข้างแคบ คอนกรีตบางช่วงและถนนลูกรังเป็นช่วง มีความลาดชันสูง บางจุดมีเหวลึก อาจใช้ความระมัดระวังเป็นพิเศษสำหรับคนที่ไม่เคยมา

ชุมชนบ้านแม่อีแลบ ประกอบด้วย 75 หลังคาเรือน และประชากร จำนวน 342 คน

• เศรษฐกิจและสังคมภายในชุมชนอยู่ในรูปแบบช่วยเหลือเกื้อกูลกัน มีการสืบสานวัฒนธรรมชนเผ่าอย่างต่อเนื่อง
• อาชีพรายได้ชุมชนส่วนใหญ่ของคนในชุมชน ได้แก่ ปลูกข้าว ข้าวโพด กระเทียม ฟักทอง ถั่ว ไม้ผลได้แก่ ส้มเขียวหวาน มะม่วง และมะละกอ
• องค์กรภายนอกที่เข้ามาทำงานในชุมชน ได้แก่ กรมป่าไม้

ปฏิทินการเกษตร (ปฏิทินการเพาะปลูก)

ปัญหาที่เกิดขึ้นในรอบปี ขาดงบประมาณบางส่วนในการดำเนินงาน ต้องเก็บรวบรวมจากองค์กรไม่แสวงหาผลกำไร และเงินบริจาค

ปฏิทินพิธีกรรม

ทุนกายภาพ

มีแหล่งท่องเที่ยวสำคัญ คือ ดอยเมี่ยง หรือยอดดอยกึ่งกลางระหว่างหมู่บ้านแม่อีแลบกับบ้านแพมบก จัดการดูแลโดยเจ้าหน้าที่ป่าไม้ วิวสวยงาม บนดอยสูงระดับน้ำทะเล ประมาณ 1,800-2,000 เมตร และมีแหล่งท่องเที่ยวอีกแห่งคือ ดอยธง สูงจากระดับน้ำทะเล 1,950 เมตร ยอดดอยสูงสุดบริเวณสันเขาแห่งนี้ สามารถชมวิวได้ 360 องศา มองเห็น 2 อำเภอ ปายและปางมะผ้า วิวธรรมชาติสวยงามอากาศเย็นตลอดทั้งปี   

ภาษาที่ใช้พูด ภาษาจีน ภาษาไทย ภาษาลีซู

ภาษาหรือตัวอักษรที่ใช้เขียน ภาษาไทย และภาษาจีน

สถานการณ์การใช้ภาษาของผู้คนในชุมชนในปัจจุบัน ภายในชุมชนลีซูบ้านขุนแจ๋มีการใช้ภาษาไทย และภาษาลีซูในการสื่อสารโดยทั่วไป

ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. (2566). รายงานโครงการสำรวจและจัดการข้อมูลกลุ่มชาติพันธุ์ลีซู ปีงบประมาณ 2566. กรุงเทพฯ : ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร.