ชุมชนคลองลำนุ่นในสมัยก่อนมีชื่อเรียกว่า คลองลำพธู แปลว่า หญิงงาม หรือสาวสวย คลองลำพธูนี้ได้ขุดขึ้นเพื่อใช้เป็นลํารางน้ำในการขนข้าวทางเรือ ซึ่งสมัยก่อนบริเวณริมคลองลํานุ่นปกคลุมไปด้วยป่าปรือ ประชาชนที่อพยพย้ายถิ่นเข้ามาจากต่างจังหวัด ได้รื้อถางป่าเพื่อสร้างที่อยู่อาศัยบริเวณริมคลอง และประกอบอาชีพทํานาหาเลี้ยงชีพ การคมนาคมขนส่งสมัยก่อนใช้การคมนาคมทางน้ำเป็นหลัก ยังไม่มีการสร้างถนน จึงมีการขุดคลองขึ้นความกว้าง 32 เมตร ระยะทางของคลองสมัยก่อนทอดยาวมาจากบริเวณหลังห้างสรรพสินค้าแฟชั่นไอส์แลนด์ (คลองลำเกร็ด) ผ่านถนนรามอินทรา (คลองลำกลาง) ยาวไปถึงบริเวณสวนสยาม เพื่อนำข้าวที่ปลูกได้ไปส่งโรงสีข้าวแถวมีนบุรี ซึ่งปัจจุบันคลองลำเกร็ดได้ถูกถมเพื่อสร้างห้างสรรพสินค้าแฟชั่นไอส์แลนด์ คลองลำกลางก็ถูกถมเพื่อสร้างถนนรามอินทราเชื่อมต่อไปยังสนามบินสุวรรณภูมิ ชาวบ้านที่อาศัยทํานาอยู่บริเวณริมคลองลำเกร็ดและคลองลำกลางถูกไล่รื้อให้ย้ายออกไปอยู่ที่อื่น แต่คลองลำพธูอยู่บริเวณด้านในจึงยังไม่ถูกไล่รื้อ ทําให้ชาวบ้านจากต่างจังหวัดที่อพยพเข้ามาหางานทำในเมือง เพราะความเจริญของเมืองได้เข้ามาใช้พื้นที่ว่างเปล่าบริเวณริมคลองลำพธูเป็นที่อยู่อาศัย โดยคิดว่าที่ดินที่ตนอาศัยอยู่เป็นที่ดินของ รัฐ ชื่อ "คลองลำพธู" จึงถูกเรียกใหม่จากคนที่มาอยู่รวมกันว่า " คลองลํานุ่น" ในปัจจุบัน

คลองลำนุ่น เป็นคลองที่ถูกขุดขึ้นในยุคสมัย รัฐบาล ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช ปัจจุบันคลองลํานุ่นมีความกว้างประมาณ 2 เมตร คลองลำนุ่นประมาณปี พ.ศ. 2512 คลองนี้ได้ขุดขึ้นเพื่อใช้เป็นลำรางน้ำในการขนข้าวทางเรือไปส่งโรงสีข้าวที่มีนบุรีต่อมาเมื่อมีการสร้างหมู่บ้านรังสิยา คลองลำนั้นจึงถูกถมให้แคบลงเหมือนในปัจจุบัน ชุมชนคลองลำนุ่นเริ่มมีคนเข้ามาอยู่อาศัยตั้งแต่ปี พ.ศ. 2526 เพราะพื้นที่เป็นที่รกร้างปกคลุมไปด้วยป่าปรือ ประชาชนจากต่างจังหวัดจึงรื้อถางป่าและเข้าจับจองพื้นที่บริเวณริมคลอง โดยมีความเข้าใจว่าเป็นที่ดินของทางราชการ แต่ในความเป็นจริงเป็นกรรมสิทธิ์ที่ดินของเอกชน และได้มีการชักชวนญาติให้เข้ามามาตั้งถิ่นฐานในบริเวณนี้จดในเวลาต่อมามาชุมชนคลองนุ่นได้เป็นชุมชนแออัด จนในปี พ.ศ. 2540 ชาวบ้านคลองลำนุ่นพึ่งทราบว่าพื้นที่ของชุมชนเป็นกรรมสิทธิ์ของเอกชนจึงทำให้สถานะตอนนี้ชุมชนคลองลำนุ่นพื้นที่บุกรุกและถูกไล่ถอนบ้านเรือน แต่ในปี พ.ศ. 2543 ชุมชนคลองลำนุ่นได้มีการจัดตั้ง "กลุ่มออมทรัพย์ลำนุ่นพัฒนา" เพื่อระดมเงินทุนจากชาวบ้านนำมาซื้อที่ดินตามที่ทนายความฝ่ายเจ้าของที่ดินยื่นเงื่อนไข จนในปี พ.ศ. 2545 ชุมชนคลองลำนุ่นได้อยู่อาศัยในที่ดินที่ตนเองเป็นเจ้าของถูกต้องตามกฎหมาย และมีการพัฒนาที่อยู่อาศัย ระบบสาธารณูปโภค ระบบสาธารณูปการในชุมชนให้ดีขึ้น

ชุมชนคลองลํานุ่น ตั้งอยู่บริเวณถนนรามอินทรา เขตคันนายาว กรุงเทพมหานคร บริเวณถนนวงแหวนตะวันออกตรงข้ามห้างสรรพสินค้าแฟชั่นไอส์แลนด์

• ทิศเหนือ ในอดีตตั้งแต่ ปี พ.ศ. 2526 เคยเป็นพื้นที่นาว่างเปล่าและเริ่มมีการตั้งถิ่นฐานของชุมชนบริเวณริมคลอง
• ทิศใต้ ของชุมชนมีการพัฒนาพื้นที่เป็นโครงการคมนาคมขนส่งโดยการก่อสร้างทางด่วนรัชดาภิเษก–รามอินทรา
• ทิศตะวันออก เป็นพื้นที่ที่อยู่อาศัย คือ หมู่บ้านรังสิยา
• ทิศตะวันตก เป็นโครงข่ายคมนาคมถนนวงแหวนรอบนอก (บางนา-บางปะอิน) สามารถเชื่อมต่อไปสู่ทางด่วนมอเตอร์เวย์ (กรุงเทพ–ชลบุรี )

ประชาชนที่เข้ามาอยู่อาศัยในบริเวณริมคลองลำนุ่น เกิดจากการชักชวนในเครือญาติพี่น้องจากต่างจังหวัดที่รู้จักกันให้เข้ามาอยู่บริเวณพื้นที่ว่างริมคลองเพื่อมาหางานทําในเมือง โดยคิดว่าในเมืองจะมีแหล่งงานที่ดีกว่าในชนบทและสามารถหารายได้เลี้ยงครอบครัวที่ยากจนได้ ส่วนใหญ่มาจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคเหนือ ภาคกลาง ตามลำดับ แต่จะไม่มีภูมิลำเนากรุงเทพมหานครอาศัยอยู่ระยะเวลาที่อยู่อาศัยภายในชุมชนคลองนุ่น ส่วนใหญ่อยู่ตั้งแต่ 15 ปีขึ้นไป และถึงแม้ว่าชาวบ้านชุมชนคลองลำนุ่นจะเป็นประชาชนที่อพยพย้ายถิ่นมาจากต่างจังหวัดเข้ามาสู่พื้นที่ในเมือง เพื่อเข้ามาหางานทําเนื่องจากปัญหาทางด้านเศรษฐกิจเป็นส่วนใหญ่แต่ละคนมาจากพื้นที่ที่แตกต่างกัน แต่เมื่อมีเหตุการณ์ที่เป็นปัญหาเกิดขึ้นภายในชุมชนชาวบ้านชุมชนคลองลำนุ่นสามารถร่วมมือร่วมใจพร้อมที่จะแก้ไขปัญหาร่วมกัน ทุกวันนี้ชาวบ้านชุมชนคลองลำนุ่น มีความรู้สึกว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน และอยู่รวมกันแบบพี่แบบน้องทุกคนจะช่วยกันสอดส่องดูแลชุมชน ทั้งทางด้านความปลอดภัย ด้านความสะอาด เป็นต้น นอกจากการร่วมกิจกรรมภายในชุมชนคลองลํานุ่นเองแล้ว ชุมชนคลองลำนุ่นก็จะมีการเข้าร่วมกิจกรรมกับหน่วยงานภายนอกเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนความรู้และนําการเรียนรู้ที่ได้รับมาดัดแปลงให้เหมาะสมกับการพัฒนาชุมชนคลองลำนุ่น

ชมพูนุท พบสุข. (2549). การแก้ปัญหาด้านที่อยู่อาศัยของชุมชนบุกรุกพื้นที่ในเขตเมืองโดยการมีส่วนร่วม : กรณีศึกษาชุมชนคลองลำนุ่น กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาการวางแผนภาคและเมืองมหาบัณฑิต สาขาวิชาวางแผนภาคและเมือง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.