ชาวชุมชนบ้านห้วยแม่เกี๋ยงเป็นชุมชมเผ่ามูเซอแดง แต่เดิมชุมชนดังกล่าวอาศัยอยู่บนภูเขาสูง พิกัด 47 QMB 822829 โดยมีนายแก่แล เป็นผู้นำเผ่า มีลูกบ้านประมาณ 64 ครอบครัว มีประชากรทั้งหมดประมาณ 410 คน แต่เมื่อนายแก่แล ได้ชราภาพลงจึงได้แต่งตั้งให้นายจะนุ แก่แล ซึ่งเป็นบุตรชายขึ้นเป็นผู้นำเผ่าแทน อย่างไรก็ตามใน พ.ศ. 2527 ชป.4 ฉก. 327 ได้ทำการสำรวจและทำการลาดตระเวนพื้นที่ พบว่ามีชาวเขาตัดไม้ทำลายป่าเป็นจำนวนมาก บริเวณต้นน้ำลำน้ำห้วยแม่เกี๋ยง-ขุนน้ำปิง เพื่อทำไร่เลื่อนลอย จึงทำให้ทาง ฉก.327 ออกแผนอพยพชาวเขาเหล่านี้ลงมาอยู่ที่บ้านเจียจันทร์ หมู่ที่ 13 ตำบลเมืองนะ อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ โดยทำการอพยพราษฎร 3 หมู่บ้าน ประกอบด้วย บ้านห้วยแม่เกี๋ยง บ้านห้วยน้ำปิง และบ้านห้วยน้ำกัด มาอยู่ภายในหมู่บ้านเดียวกัน จนเป็น "บ้านห้วยแม่เกี๋ยง" ถูกก่อตั้งอย่างเป็นทางการขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2529

สภาพภูมิศาสตร์เป็นภูเขาสลับซับซ้อน และอยู่ใกล้ชายแดนไทย-เมียนมาร์ ซึ่งเป็นพื้นที่อ่อนไหวด้านความมั่นคง

บ้านห้วยแม่เกี๋ยงเป็นชุมชนที่ชาวลาหู่ (มูเซอแดง)อาศัยอยู่  มีจำนวนประชากรทั้งหมด 89 คน และครัวเรือนจำนวน 38 ครัวเรือน

ในชุมชนมีสถานประกอบการร้านค้าจำนวน 3 แห่ง

ชาวบ้านห้วยแม่เกี๋ยง ยังคงให้ความสำคัญในการอนุรักษ์ประเพณีของชาวลาหู่แดงเป็นจำนวนมาก ประกอบด้วย ประเพณีกินวอ ประเพณีกินข้าวใหม่ ประเพณีทำบุญศาลา ประเพณีแซก่อ ประเพณีวันศีลใหญ่ รวมไปถึงการแต่งกายแบบชนพื้นเมืองในชีวิตประจำวัน

นายแก่แล อดีตผู้นำเผ่าลาหู่แดงคนแรก และนายจะนุ แก่แล บุตรชาย เป็นผู้นำเผ่าลาหู่คนใหม่ในเวลาต่อมา

กลุ่มส่งเสริมกิจการการศึกษาและเครือข่าย กรมส่งเสริมการเรียนรู้ กระทรวงศึกษาธิการ. (ม.ป.ป.). บ้านห้วยแม่เกี๋ยง. สืบค้นเมื่อ 16 สิงหาคม 2567. ระบบฐานข้อมูลศูนย์การเรียนรู้ชุมชนไทยภูเขา "แม่ฟ้าหลวง". https://www.ศศช.com

มุมใหม่ MEDIA. (2566). ผู้ว่าฯเชียงใหม่ ควงเกษตรจังหวัด เยี่ยมโครงการหนึ่งตำบล หนึ่งหมู่บ้านยั่งยืน. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2567. https://mummai.com/spotlight/