เดิมพื้นที่ดังกล่าวเป็นบริเวณที่มีต้นอ้อยและต้นเลาขึ้นอยู่อย่างหนาแน่น ชาวบ้านในอดีตนิยมปลูกอ้อยไว้เป็นหย่อม ๆ บนพื้นที่ไร่นาเพื่อใช้สอยในครัวเรือน เมื่อเลิกใช้พื้นที่เหล่านั้น ต้นอ้อยที่เคยปลูกไว้ยังคงเจริญเติบโตขึ้นเองตามธรรมชาติ ส่งผลให้ชาวบ้านเรียกพื้นที่นี้ว่า "เลาอ้อย" ซึ่งหมายถึงพื้นที่รกร้างที่มีต้นอ้อยขึ้นอยู่อย่างหนาแน่น ต่อมาคำว่า "เลาอ้อย" ได้เพี้ยนเสียงมาเป็น "เหล่าอ้อย" และกลายเป็นชื่อเรียกของชุมชนจนถึงปัจจุบัน

ต่อมาในปี พ.ศ. 2476 เมื่อทางราชการได้ยกฐานะบ้านหินแร่ (ชื่อเดิมของอำเภออรัญประเทศ) ขึ้นเป็นอำเภออรัญประเทศ พื้นที่หมู่บ้านเหล่าอ้อยจึงถูกรวมเข้าอยู่ในเขตการปกครองของตำบลหนองสังข์ โดยประชาชนกลุ่มแรกที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานส่วนใหญ่อพยพมาจากบ้านหนองสังข์และพื้นที่ใกล้เคียง เนื่องจากประสบปัญหาความแห้งแล้งและความไม่สงบในพื้นที่ชายแดน จึงได้ย้ายถิ่นฐานมาตั้งบ้านเรือนและประกอบอาชีพเกษตรกรรมในพื้นที่ปัจจุบัน

บ้านเหล่าอ้อย หมู่ที่ 5 ตำบลหนองสังข์ อำเภออรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว ตั้งอยู่ในพื้นที่ราบลุ่มถึงราบลอนคลื่น เหมาะแก่การทำเกษตรกรรม เช่น การปลูกข้าว พืชไร่ และพืชสวน โดยมีแหล่งน้ำธรรมชาติขนาดเล็ก เช่น ลำห้วยและหนองน้ำ ใช้ในการเพาะปลูกและอุปโภคบริโภคในครัวเรือน พื้นที่บางส่วนได้รับการจัดตั้งเป็นป่าชุมชนเพื่ออนุรักษ์และใช้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติร่วมกัน

• ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของอำเภออรัญประเทศ ห่างจากตัวอำเภอประมาณ 14 กิโลเมตร 
• ด้านการคมนาคม ตั้งอยู่ห่างจากถนนธนวิถีประมาณ 1.5 กิโลเมตร ซึ่งเป็นเส้นทางหลักที่เชื่อมต่อกับพื้นที่อื่น ๆ ในอำเภออรัญประเทศ 
• การตั้งถิ่นฐานของชาวบ้านกระจายตัวตามแนวถนนสายหลัก
• สถานที่สำคัญ คือ วัดเหล่าอ้อย ซึ่งเป็นศูนย์กลางทางศาสนาและวัฒนธรรมของชุมชน
• ภูมิอากาศในพื้นที่เป็นแบบร้อนชื้น มีฤดูฝนชัดเจน ส่งผลดีต่อการเพาะปลูกช่วงเดือนพฤษภาคมถึงตุลาคม

ข้อมูลประชากรจากกรมการปกครอง พ.ศ. 2568 พบว่า หมู่ที่ 5 บ้านเหล่าอ้อย มีประชากรทั้งหมดจำนวน 1,419 คน โดยสามารถแบ่งเป็นกลุ่มคนไทยและกลุ่มที่ไม่ใช่คนไทย กลุ่มคนไทย แบ่งเป็นชาย 704 คน และหญิง 691 คน กลุ่มคนไทยรวมทั้งหมด 1,395 คน และกลุ่มที่ไม่ใช่คนไทย แบ่งเป็นชาย 8 คน และหญิง 16 คน รวมกลุ่มที่ไม่ใช่คนไทยทั้งหมด 24 คน จำนวนครัวเรือน 425 ครัวเรือน

วิสาหกิจชุมชนกลุ่มเพาะเห็ดบ้านเหล่าอ้อย หมู่ที่ 5 เป็นหนึ่งในกลุ่มวิสาหกิจชุมชนที่จัดตั้งขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมอาชีพและสร้างรายได้เสริมให้แก่สมาชิกในชุมชน โดยมุ่งเน้นการผลิตเห็ดชนิดต่าง ๆ เช่น เห็ดนางฟ้า เห็ดภูฐาน และเห็ดขอนขาว ซึ่งเป็นพืชเศรษฐกิจที่มีวงจรการผลิตสั้น ใช้พื้นที่ไม่มาก และสามารถจำหน่ายได้ทั้งในระดับครัวเรือน ตลาดท้องถิ่น และตลาดภายนอก มีการดำเนินงานของกลุ่มอาศัยการบริหารจัดการร่วมกันของสมาชิก โดยมีการแบ่งหน้าที่อย่างชัดเจน ทั้งในด้านการผลิต การตลาด และการบัญชีรายรับรายจ่าย ซึ่งช่วยสร้างความโปร่งใสและความเชื่อมั่นภายในกลุ่ม อีกทั้งยังเป็นการส่งเสริมให้เกิดความสามัคคีและการเรียนรู้ร่วมกันภายในชุมชน

ประเพณีเลี้ยงผีเจ้าที่และผีปู่ย่า จัดขึ้นปีละครั้งหรือในช่วงเวลาที่ชุมชนเห็นว่าเหมาะสม เช่น ก่อนเริ่มฤดูเพาะปลูก หรือ ก่อนการจัดงานบุญใหญ่ของหมู่บ้าน เช่น งานกฐิน งานบุญเดือนสิบสอง ฯลฯ ทั้งนี้ เพื่อเป็นการบอกกล่าวและขออนุญาตจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำถิ่นก่อนดำเนินกิจกรรมสำคัญต่าง ๆ ในชีวิตประจำวัน การทำพิธีจะเริ่มด้วยการจัดเครื่องเซ่นไหว้ ประกอบด้วยอาหารคาวหวาน เช่น ข้าวเหนียว ไก่ต้ม หัวหมู เหล้าขาว ผลไม้ ธูปเทียน หมากพลู และดอกไม้ ในสถานที่ประกอบพิธีอาจเป็นศาลเจ้าที่ ศาลปู่ตา หรือต้นไม้ใหญ่ ที่ชาวบ้านเคารพ โดยมีผู้นำพิธี ซึ่งอาจเป็นผู้เฒ่าผู้แก่หรือผู้รู้ในหมู่บ้าน ทำหน้าที่จุดธูปบอกกล่าว เชิญผีมารับของเซ่น และกล่าวคำขอขมา เป็นประเพณีท้องถิ่นที่ทรงคุณค่าทางวัฒนธรรมและสะท้อนความเชื่อดั้งเดิมของผู้คนในชุมชนอย่างลึกซึ้ง ถือเป็นพิธีกรรมที่สืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคน เพื่อแสดงความเคารพต่อบรรพบุรุษและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ปกปักรักษาพื้นถิ่น

ทุนกายภาพ

ป่าชุมชนบ้านเหล่าอ้อย มีสภาพเป็นป่าผลัดใบประเภทป่าเต็งรัง ในพื้นที่ป่าชุมชนบ้านเหล่าอ้อย ตำบลหนองสังข์ อำเภออรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว จากการสำรวจทรัพยากรป่าไม้ในป่าชุมชนบ้านเหล่าอ้อย พบพรรณไม้จำนวน 73 ชนิด 59 สกุล 29 วงศ์ โดยพบเป็นไม้ใหญ่ทั้งหมด 67 ชนิด 54 สกุล 29 วงศ์ พบเป็นไม้หนุ่ม จำนวน 19 ชนิด 17 สกุล 13 วงศ์ และพบเป็นกล้าไม้ทั้งหมด จำนวน 14 ชนิด 14 สกุล 9 วงศ์ พบพรรณไม้ในวงศ์ถั่วมากที่สุด 15 ชนิด และเมื่อพิจารณาด้านจำนวนต้นในไม้ใหญ่ พบว่า เหมือดจี้ มีมากที่สุด รองลงมาเป็น ติ้วเกลี้ยง และ รัง ส่วนไม้หนุ่มพบว่า ติ้วเกลี้ยง มีมากที่สุด รองลงมาเป็นเหมือดจี้ และขันทองพยาบาท ส่วนกล้าไม้พบว่า นมน้อยมีมากที่สุด รองลงมาเป็น เหมือดจี้ ติ้วเกลี้ยง และขันทองพยาบาท 

ภาษาราชการ คือ ภาษาไทย

ภาษาท้องถิ่น คือ ภาษาอีสาน

กรมการปกครอง. (2568). ระบบสถิติการลงทะเบียน กรมการปกครอง. สืบค้นเมื่อ 7 มิถุนายน 2568. จาก https://stat.bora.dopa.go.th

นุชนาฎ ปลอดกระโทก. (2567). การศึกษาความหลากหลายของพรรณพืชและกักเก็บคาร์บอนในพื้นที่ป่าชุมชนบ้านเหล่าอ้อย ตำบลหนองสังข์ อำเภออรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว. ภาคนิพนธ์. วิทยาลัยโพธิวิชชาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.