แต่เดิมเล่ากันว่ามีม้าของแม่ทัพหนึ่งตัว ชื่อเขียว เป็นม้าตัวเมีย ได้วิ่งหลงทางมาทางหมู่บ้านนี้ บังเอิญม้าตัวนี้หิวน้ำมาก จึงได้กินน้ำในบึง ซึ่งอยู่ในบริเวณนี้เข้าไปเป็นจำนวนมาก ทำให้เกิดอาการจุกตาย ณ ทุ่งบึงแห่งนี้ เมื่อแม่ทัพเจ้าของม้าตามจนพบศพของม้าตัวนี้ จึงตั้งชื่อหมู่บ้านนี้ว่า "บ้านอ้ออีเขียว" 

เรื่องราวของชุมชน เป็นชุมชนลาวเวียงประวัติดั้งเดิมมาจากชาวลาวที่ถูกกวาดต้อนอพยพมาจากนครเวียงจันทน์ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว เมื่อประมาณปี พ.ศ. 2321-2322 โดยสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี โปรดเกล้าฯ ให้เจ้าพระยามหากษัตริย์ศึก และเจ้าพระยาสุรสีห์ ยกทัพขึ้นไปตีเอาเมืองเวียงจันทร์ ด้วยเมืองเวียงจันทร์ในขณะนั้นไม่ปรองดองขาดความสามัคคีกันเกิดความอ่อนแอ และถูกหัวเมืองอื่น ๆ เข้ารุกรานอยู่บ่อย ๆ ชาวนครเวียงจันทร์ได้รับความเดือดร้อน เมื่อเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกและเจ้าพระยาสุรสีห์ตีได้นครเวียงจันทน์ จึงกวาดต้อนอพยพผู้คนเข้ามา ส่วนหนึ่งอพยพมาไว้ที่ราชบุรีและได้สร้างบ้านเรือนชุมชนขึ้นแถววัดพญาไม้บริเวณ อ.เมืองราชบุรี ส่วนหนึ่งได้มีตั้งถิ่นฐานอยู่ที่ ต.บ้านสิงห์ ต่อมาบางส่วนได้แยกย้ายมาตั้งถิ่นฐานทำกินที่บ้านอ้ออีเขียวในปัจจุบัน 

บ้านอ้ออีเขียวมีพื้นที่ทั้งหมด 1,875 ไร่ หรือ 3.00 ตารางกิโลเมตร มีลักษณะภูมิประเทศเป็นพื้นที่ราบลุ่ม มีคลองชลประทานไหลผ่านกลางชุมชน พื้นที่ส่วนใหญ่จึงมีความสมบูรณ์ เหมาะแก่การทำอาชีพเกษตรกรรม ที่ตั้งชุมชนห่างจากที่ว่าการอำเภอบ้านโป่งไปทางทิศตะวันออกระยะทางประมาณ 12 กิโลเมตร

• ทิศเหนือ ติดต่อ หมู่ที่ 3 ตำบลกรับใหญ่ อำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี 
• ทิศใต้ ติดต่อ หมู่ที่ 1 ตำบลกรับใหญ่ 
• ทิศตะวันออก ติดต่อ หมู่ที่ 10 ตำบลกรับใหญ่ 
• ทิศตะวันตก ติดต่อ ตำบลยางม่วง อำเภอท่ามะกา จังหวัดกาญจนบุรี

สถานที่สำคัญในชุมชน

สถานที่สำคัญภายในชุมชน ได้แก่ วัดอ้ออีเขียว โรงเรียนวัดอ้ออีเขียว หอกระจายข่าวในชุมชน โรงงานอุตสาหกรรม ได้แก่ โรงงานสเตอร์ DDC โคกหนองนา (ที่สาธารณประโยชน์) ตลาดนัดปุณญาพร

บ้านอ้ออีเขียว ตำบลกรับใหญ่ อำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี มีจำนวนประชากรทั้งสิ้น 1,608 คน แยกเป็นประชากรชาย 766 คน ประชากรหญิง 842 คน จำนวนหลังคาเรือน 569 หลังคาเรือน ผู้สูงอายุ (อายุ 60 ปีบริบูรณ์ขึ้นไป) รวมทั้งสิ้น 291 คน แยกเป็น ชาย 115 คน หญิง 176 คน คนพิการ รวมทั้งสิ้น 52 คน แยกเป็น ชาย 30 คน หญิง 22 คน

การประกอบอาชีพ เกษตรกรรม ได้แก่ ทำนา ทำไร่อ้อย ไร่ข้าวโพด  รับจ้างและค้าขาย

กองทุนกลุ่มอาชีพ

วัฒนธรรม

วัฒนธรรมประเพณี ชาวบ้านส่วนใหญ่เป็นคนลาวเวียง นับถือพุทธศาสนา ถือตามฮีตคอง งานบุญครบทั้ง 12 เดือน เช่น บุญเดือน 3 บุญข้าวจี่ หรือบุญเผาข้าวหลามบุญสารทเดือน 10 แกะห่อข้าว ทำบุญออกพรรษามีการตำข้าวเม่า เป็นต้น คนในชุมชนยังพูดภาษาลาว ทานอาหารลาว แต่งกายแบบลาวเวียงในเทศกาลสำคัญและการแสดงรำพื้นบ้าน

เศรษฐกิจ

• อาชีพทำการเกษตร ทำไร่อ้อย ทำนา ปลูกผัก รับจ้างทั่วไป เลี้ยงสัตว์ ได้แก่ เลี้ยงไก่ 
• ภูมิปัญญาท้องถิ่น ได้แก่ สมุนไพรพื้นบ้าน นวดไทย งานฝีมือพื้นบ้าน การแปรรูปอาหาร การทำขนมพื้นบ้าน 
• ผลิตภัณฑ์ชุมชน ได้แก่ งานจักสานเส้นเทปกระดาษ ขนมพื้นบ้าน

ปราชญ์ท้องถิ่น

ทุนกายภาพ/ชีวภาพ

• มีการชลประทานที่ดี เหมาะแก่การทำการเกษตร
• หมู่บ้านปลอดขยะเป็นแหล่งเรียนรู้ดูงานตามเศรษฐกิจพอเพียง เช่น ศูนย์การเรียนรู้เกษตรทฤษฎีใหม่ โคกหนองนา 
• มีสมุนไพรพื้นบ้าน

ทุนวัฒนธรรม

• ภูมิปัญญาท้องถิ่น ได้แก่ สมุนไพรพื้นบ้าน นวดไทย งานฝีมือพื้นบ้าน การแปรรูปอาหาร การทำขนมพื้นบ้าน 
• วัฒนธรรมประเพณี ชาวบ้านส่วนใหญ่เป็นคนลาวเวียง ถือตามฮีตคอง คือ ฮีต 12 คอง 14

ทุนเศรษฐกิจ

• การทำการเกษตร ทำไร่อ้อย ทำนา ปลูกผัก รับจ้างทั่วไป เลี้ยงสัตว์
• นวดไทย งานฝีมือพื้นบ้าน การแปรรูปอาหาร การทำขนมพื้นบ้าน 
• ผลิตภัณฑ์ชุมชน ได้แก่ งานจักสานเส้นเทปกระดาษ ขนมพื้นบ้าน

ทุนสังคม/การเมือง

• ชาวบ้านให้ความร่วมมือในการพัฒนาชุมชนเป็นอย่างดี
• ประชาชนไม่มีหนี้สิน     
• ผู้นำชุมชนมีความเข้มแข็ง เสียสละ รับผิดชอบ                 
• หน่วยงานภาครัฐ และเทศบาลตำบลกรับใหญ่ให้การสนับสนุน

ภาษาไทย, ภาษาลาวเวียง

มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง. (2566). หนังสือภูมิปัญญาปราชญ์ชาวบ้าน ในการพึ่งพาตนเองตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง. ราชบุรี : คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง

วัดอ้ออีเขียว WAT Oeekiew Tempel. (22 กรกฎาคม 2565). วัดอ้ออีเขียว. สืบค้นเมื่อ 17 กรกฎาคม 2565. จาก https://www.facebook.com/