ลุ่มแม่น้ำแม่วาง เป็นพื้นที่ที่มีความสมบูรณ์ทางทรัพยากร ความหลากหลายของกลุ่มคน ชาติพันธุ์ การทำมาหากินหลายรูปแบบ การจัดการทรัพยากรที่อยู่บนพื้นฐานของความสัมพันธ์แบบเครือญาติ และการผลิตที่ชาวบ้านเรียกว่า "อาหารจานอร่อยที่ทำให้เรามีกินตลอด" ซึ่งได้พัฒนาคู่การจัดการน้ำด้วยระบบเหมืองฝ่าย ที่เป็นหัวใจสำคัญในการจัดสรรน้ำเพื่อการผลิต

เคยเป็น “ย่านโรงฝิ่น” ที่ถูกกฎหมายในอดีต ซึ่งสะท้อนวิถีชีวิตยุคเก่าของชาวจีนโพ้นทะเลและชาวอุทัยธานี มีการฟื้นฟูอาคารเก่าให้กลายเป็น พิพิธภัณฑ์จำลองโรงฝิ่น เพื่อการเรียนรู้ประวัติศาสตร์อย่างสร้างสรรค์ เป็นแหล่งรวมของกินท้องถิ่น เช่น หมูสะเต๊ะเจ้าดัง, ข้าวเกรียบปากหม้อ, ขนมไทยแบบโบราณ และถนนคนเดินบรรยากาศอบอุ่น