บ้านบาตร บริเวณสี่แยกเมรุปูน ถนนบำรุงเมือง ชุมชนตั้งขึ้นในสมัยใดไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัด เพราะปรากฏคำบอกเล่าที่แตกต่างกันไป บ้างว่าคนบ้านบาตรเดิมเป็นชาวกรุงศรีอยุธยาอพยพมาตั้งแต่เมื่อครั้งเสียกรุงฯ บ้างว่าเป็นชุมชนที่เพิ่งมาตั้งถิ่นฐานเมื่อแรกสถาปนากรุงรัตนโกสินทร์ เป็นชุมชนที่มีฝีมือในการทำบาตรพระมาช้านาน ในอดีตผลผลิตที่ได้จะส่งไปจำหน่ายที่ตลาดย่านเสาชิงช้าและย่านสำเพ็ง ปัจจุบันเหลือบ้านทำบาตรพระเพียงไม่กี่ครอบครัวเท่านั้น

แหล่งผลิตเครื่องปั้นดินเผา เขตเมืองเก่าวัดเวียงกาหลง

ชุมชนมุสลิมเก่าแก่อายุกว่า 200 ปี ที่มีจุดเด่น คือ มัสยิดบางหลวง (กุฎีขาว) ก่ออิฐถือปูนแห่งเดียวในโลกที่เป็นทรงไทยทั้งหลัง และตัวอาคารเป็นขาว จนเป็นที่มาของชื่อชุมชน

ชุมชนริมน้ำเก่าแก่ที่โด่งดังมาตั้งแต่สมัยธนบุรี ในฐานะที่เป็นแหล่งเพาะปลูกพลูที่ใหญ่และมีรสชาติดีที่สุด สู่พลวัตการปรับเปลี่ยนเป็นแหล่งสตรีตฟูดและซื้อขายสินค้าไหว้เจ้าของชาวไทยเชื้อสายจีน จนได้ชื่อว่าเป็น “ไชนาทาวน์ฝั่งธนฯ” แห่งเกาะรัตนโกสินทร์

บ้านคลิตี้ล่าง เป็นหมู่บ้านที่มีการปฏิบัติสืบทอดประเพณีวัฒนธรรมดั้งเดิมของชาวกะเหรี่ยงอย่างต่อเนื่อง แม้ตกอยู่ภายใต้สภาวะปัญหาปนเปื้อนของลำห้วยคลิตี้ อันเปรียบเสมือนเส้นเลือดใหญ่ที่คอยหล่อเลี้ยงวิถีชีวิตของชาวคลิตี้ล่างไป

ชุมชนตั้งบ้านเรือนอยู่ในเขตลุ่มน้ำโดยไม่ได้อยู่บนผืนแผ่นดิน ตั้งอยู่ที่ปากน้ำเวฬุที่เป็นน้ำกร่อย มีป่าชายเลนให้ล่องเรือเที่ยว ชมเหยี่ยวแดงที่หายากและหิ่งห้อย มีบริการที่พักโฮมสเตย์ และมีอาหารทะเลสดๆ ให้รับประทาน

เอกลักษณ์ของพื้นที่ของชุมชนบ้านญวณสามเสน คือโบสถ์ทั้งสองโบสถ์ภายในพื้นที่และบ้านโบราณเป็นอาคารที่แสดงออกถึงเอกลักษณ์ที่โดดเด่นของชุมชน และความแตกต่างด้านวัฒนธรรมของเชื้อชาติที่ต่างกันแต่อยู่ร่วมกันได้อย่างกลมเกลียว

หมู่บ้านหมอลำที่มีชื่อเสียงตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน มีสิมหรืออุโบสถโบราณและมีฮูปแต้มเรื่องสินไชยและกลายเป็นสัญลักษณ์ของจังหวัดขอนแก่นในปัจจุบัน

เกาะหลีเป๊ะเป็นเกาะที่มีปะการังจำนวนมาก โดยเอกลักษณ์ของปะการังที่เกาหลีเป๊ะ เมื่อน้ำลดจะปรากฏลานกว้างใหญ่ของหมู่ปะการังโผล่มาให้เห็น