ชุมชนเกาะกลางแม่น้ำเจ้าพระยาที่มีพื้นที่ประวัติศาสตร์ตั้งแต่สมัยอยุธยา โดยเป็นชุมชนมอญเก่าแก่ทำให้มีวิถีชีวิตวัฒนธรรมรูปแบบชาวมอญภายในชุมชน ชุมชนแห่งนี้ยังเป็นแหล่งผลิตเครื่องปั้นดินเผาที่มีชื่อเสียงและโด่ดเด่นเป็นเอกลักษณ์ เรียกว่า "เครื่องปั้นดินเผาเกาะเกร็ด" นอกจากนี้ภายในชุมชนยังมีศาสนถานที่สำคัญของชาวมอญอย่าง "วัดปรมัยยิกาวาส" ซึ่งภายในวัดแห่งนี้จะมีเจดีย์เอียงอันเป็นสัญลักษณ์สำคัญของพื้นที่เกาะเกร็ด

ความโดดเด่นด้านงานฝีมือและงานช่าง แสดงถึงองค์ความรู้วัฒนธรรมชาวจีนที่ได้ส่งต่อมายังรุ่นต่อรุ่น เช่น การหล่อพระ การทำรองเท้า การทำหมอน การทำขนมโบราณ และกิจกรรมต่าง ๆ ที่เป็นไปตามเทศกาล เช่น การแสดงงิ้ว การทำอาหารเจ ฯลฯ 

ชุมชนเมืองเก่าสงขลาเป็นพื้นที่เก่าแก่ที่มีอายุกว่า 200 ปี ภายในชุมชนมีสิ่งก่อสร้างอาคารบ้านเรือนเก่าแก่ที่มีหลากหลายรูปแบบของสถาปัตยกรรมอันเป็นเอกลักษณ์ของพื้นที่ ทั้งรูปแบบอาคารตึกแถวแบบจีน แบบไทยและแบบตะวันตกปะปนสองข้างถนนภายในชุมชน จุดนี้แสดงให้เห็นถึงการเข้ามาของหลากหลายวัฒนธรรมภายในเมืองเก่าสงขลา ทั้งนี้ปัจจุบันจึงสามารถสัมผัสกลิ่นอายประวัติศาสตร์ความเป็นพหุวัฒนธรรมในอดีตของเมืองสงขลาได้ในพื้นที่นี้

ชุมชนที่ค้นพบ แหล่งโบราณคดีบ้านเชียง ซึ่งได้จดทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลกเมื่อปี พ.ศ. 2535 และเป็นแหล่งโบราณคดีสมัยก่อนประวัติศาสตร์ที่สำคัญแห่งหนึ่งของประเทศไทย

สูดหมอก ฟอกปอด ยลเสน่ห์มนต์กลหุบเขา ขานเล่าเรื่องราวภูมิปัญญาบรรพวิถี สร้างเศรษฐกิจชุมชนเลี้ยงชีวี ธารธาราอีกวารี ที่แห่งนี้ "คีรีวง"

ชุมชนเกาะล้านโดดเด่นในเรื่องการท่องเที่ยวโดยเฉพาะหาดทรายที่มีความสวยงาม มีทรัพยากรธรรมชาติที่สมบูรณ์และคงความเป็นธรรมชาติดั้งเดิมไว้ได้มากหลายแห่ง จึงมีการพัฒนาระบบโครงสร้างพื้นฐานและการบริการเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวโดยการสร้างแหล่งท่องเที่ยว ร้านค้า ร้านอาหาร และร้านขายของที่ระลึกไว้คอยบริการ

ชุมชนชาติพันธุ์ม้งบ้านดอยปุย ชุมชนสถานที่ท่องเที่ยวเชิงนิเวศวัฒนธรรม และชูภาพลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ทั้งวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีการดำรงชีวิต เพื่อเป็นจุดขายดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาเยือนหมู่บ้านดอยปุย 

ย่านการค้าเก่าแก่ในกรุงเทพมหานคร อย่าง "พาหุรัด" เป็นย่านที่มีภาพจำเป็นร้านขายผ้าที่มีสีสันโดดเด่นและหลากหลาย ทั้งไทย จีน และความเป็นภารตะของอินเดีย ผู้ค้าที่เป็นชาวไทยเชื้อสายอินเดีย ได้จับจองพื้นที่ส่วนใหญ่ในพาหุรัด เพื่อขายสิ่งของเครื่องใช้ เสื้อผ้า เครื่องประดับ หรืออาหารอินเดียที่มีกลิ่นเครื่องเทศเป็นเอกลักษณ์ ซึ่งสิ่งต่าง ๆ ที่กล่าวมาจึงมีความเป็นชุมชนอินเดียเล็ก ๆ ที่เกิดขึ้นในไทย

ชุมชนย่านเมืองเก่าภูเก็ต เมืองที่หล่อหลอมความหลากหลายของทั้งคน ประเพณี วิถีชีวิต อาหารการกิน ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ซึ่งแสดงออกมาในรูปแบบสถาปัตยกรรมและวัฒนธรรมที่เป็นกลายเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของชุมชนแห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นสถาปัตยกรรมแบบชิโนโปรตุกีสและรูปแบบวัฒนธรรมเฉพาะที่เรียกวา "เปอรานากัน"

บ้านนางเลิ้ง หรือ บ้านอีเลิ้ง คำว่า อีเลิ้ง เป็นภาษามอญ หมายถึง ตุ่มหรือโอ่ง สันนิษฐานว่าเป็นการนำเอาตุ่มและภาชนะดินเผาอื่น ๆ จากบ้านสามโคก ปทุมธานี ซึ่งเป็นชุมชนชาวมอญเข้ามาค้าขายในพระนครตามเส้นทางคลองผดุงกรุงเกษม ภายหลังพัฒนาเป็นตลาดซื้อขายแลกเปลี่ยนสินค้านานาชนิดมาตั้งแต่รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว