วิถีชีวิตที่เรียบง่ายท่ามกลางภูเขาที่โอบล้อมหมู่บ้าน สืบสานวัฒนธรรมและประเพณีชาวลาหู่

ใจกลางชุมชนบ้านอีซ่า มีต้นมะขามอยู่คู่หนึ่ง มีอายุราว ๆ 100 – 120 ปี ตั้งโดดเด่นอยู่กลางหมู่บ้าน เป็นเสมือนพื้นที่จิตวิญญาณของผู้คนในชุมชนชุมชนบ้านอีซ่ามีลำคลองอีซ่าที่ไหลผ่านชุมชนเป็นระยะทางกว่า 700 เมตร เปรียบเสมือนเป็นเส้นเลือดใหญ่ที่หล่อเลี้ยงผู้คนในชุมชนหล่อพ่อวิชา ลติยุโต ท่านเดินธุดงค์จากวัดแถว ๆ คุ้มสำเภา อำเภอมโนรมย์ จังหวัดชัยนาท มาถึงบริเวณนี้ จึงได้เมตตาสร้างฝายชะลอน้ำให้กับชุมชน เพื่อชะลอความรุนแรงของสายน้ำในฤดูฝน และกักเก็บน้ำไว้ใช้อุปโภคบริโภคและทำการเกษตรในฤดูแล้ง ทำให้ชุมชนบ้านอีซ่ามีน้ำใช้ตลอดปี

หมู่บ้านแม่ป๊อกล่าง วิถีทะเลสาบดอยเต่า

หมู่บ้านแห่งสายน้ำหลอง ประเพณีและวัฒนธรรมชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ

ชุมชนชาวกะเหรี่ยงหรือปกาเกอะญอที่มีประวัติศาสตร์ว่าเคยเป็นเมืองที่ชาวลัวะและไทใหญ่เคยอยู่อาศัยมาก่อน ในชุมชนพบหลักฐานทางโบราณคดีของสมัยล้านนา ได้แก่ โบราณสถาน และกล้องยาสูบดินเผาที่เป็นของใช้ของชาวลัวะ ปัจจุบันคนในชุมชนยังคงใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย และสืบทอดการทำงานหัตถกรรมดั้งเดิม ได้แก่ การทอผ้ากี่เอว การแกะสลักไม้ และการทำเครื่องจักสาน ซึ่งผ้าฝ้ายทอมือจากบ้านเมืองแพมเป็นผลิตภัณฑ์ของชุมชนที่ได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยว

หมู่บ้านแห่งศรัทธา "พระบรมธาตุดอยเกิ้ง" 

เส้นทางเข้าสู่อำเภอฮอด สืบสานวัฒนธรรมการทอผ้าของชาวปกาเกอะญอ 

ชุมชนบ้านป่าแขมใหม่มีทุนเดิมเป็นพื้นที่ไร่นาและสวน พื้นที่ค่อนข้างราบ มีภูเขาล้อมรอบ จึงเหมาะแก่การทำการเกษตรและเป็นพื้นที่การเกษตรของหลาย ๆ ชุมชนโดยรอบ  

ชาวไตหย่าชุมชนบ้านไร่ เริ่มแรกเป็นกลุ่มญาติพี่น้องที่อพยพมาจากหมู่บ้านป่าสักขวาง บ้านน้ำบ่อขาว ส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ ซึ่งมี คริสตจักรวังธรรม เป็นศูนย์รวมของชุมชนและชาวไตหย่า

วิถีชีวิตที่เรียบง่าย ท่ามกลางภูเขาสูงแห่งชุมชนโบราณของชาวโพล่ง

พื้นที่พหุวัฒนธรรมทางศาสนา หลากหลายประเพณีชาวปกาเกอะญอ

การพัฒนาพื้นที่ห้วยลู่ใหม่เพื่อรองรับชาวมละบริจากพื้นที่อื่น จนสามารถทำนาได้ มีระบบน้ำเพื่อการเกษตรขนาดใหญ่ มีถนนเข้าหมู่บ้าน และชาวมละบริสามารถทำงานรับจ้างเพื่อเลี้ยงชีพได้