ชุมชนความรู้จากปรัชญาเศรษฐกิจ ทั้งเกษตรพื้นบ้านไร้สารเคมี เกษตรธรรมชาติ มีผลงานเป็นรูปธรรม ด้วยความร่วมมือของชาวบ้านที่เข้มแข็งกลายเป็นเครือข่ายองค์กรบ้านจำรุง ต่อมาปี พ.ศ. 2549 จึงจัดตั้งเป็น “มหาวิทยาลัยบ้านนอก” เพื่อการเรียนรู้ของสังคม 

ชุมชนตั้งอยู่เป็นบริเวณดินภูเขาไฟ เกษตรกรจึงรวมกลุ่มตั้งเป็นกลุ่มผู้ปลูกข้าวหอมมะลิดินภูเขาไฟ  อีกทั้งยังมีปราสาทหินเมืองต่ำ มีผ้าไหมทอลายผักกูดอันเป็นเอกลักษณ์ และยังมีกิจกรรมโฮปบายละเงียด(อาหารเย็น) ที่มีการจัดพิธีบายศรีสู่ขวัญและการแสดงรำอัปสรา

เป็นหมู่บ้านที่มีพื้นที่ปลูกชาอัสสัมมากที่สุดแห่งหนึ่ง โดยปลูกบริเวณรอบๆ หมู่บ้าน ภายในหมู่บ้านมีที่พักแบบโฮมสเตย์ และกิจกรรมท่องเที่ยว นักท่องเที่ยวเยี่ยมชมโรงงานผลิตชา กิจกรรมร่วมเก็บใบชา ท่องเที่ยวน้ำตกปู่หมื่น ชมวิถีชีวิตและการละเล่นของชาวไทยภูเขาเผ่าลาหู่

ท่าเรือโบราณน้ำใส เลื่องลือไกลดอยหลวง บวงสรวงพระธาตุดอยโตน ประชาชนเก่งกสิกรรม งามเลิศล้ำธรรมมาสโบราณ งานจักสานไม้ไผ่เลื่องชื่อ

การท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์ที่นักท่องเที่ยวสามารถเรียนรู้กิจกรรมกระบวนการการผลิตชา

เรื่องราวทางประวัติศาสตร์การสู้รบในอดีต ประกอบกับรัฐมีแนวคิดที่จะทำให้ชุมชนกับรัฐอยู่ร่วมกันได้ จึงนำชุมชนเข้ามาร่วมอนุรักษ์ฟื้นฟูพื้นที่ป่าร่วมกัน โดยปลูกต้นนางพญาเสือโคร่ง และนำวัฒนธรรมที่มีในชุมชนมาสนับสนุนกิจกรรมการท่องเที่ยว

ชุมชนท่องเที่ยววัฒนธรรมที่มีการนำเห็ดตับเต่ามาแปรรูป และปรุงอาหาร ในชุมชนมีคาเฟ่ และโฮมสเตย์ให้เข้าพัก

ชมปราสาทหินพันยอด สัมผัสวิถีชุมชนประมงมุสลิมท่ามกลางธรรมชาติ วัฒนธรรม และประวัติศาสตร์โบราณสถานบ่อเจ็ดลูก บ่อน้ำเก่าแก่ที่เป็นจุดกำเนิดของชื่อหมู่บ้านซึ่งตั้งอยู่ในสวนป่าธรรมชาติด้านหลังมัสยิดที่บ้านบ่อเจ็ดลูก