แม่น้ำอิงไหลผ่าน ตั้งตระหง่านพระธาตุภูขวาง แตงโมรสหวาน ภูลานหินดอยโล้นงามยิ่ง

แหล่งงานฝีมือ เลื่องลือทั่วถิ่น ปั้นหมอน้ำดิน ครกหินนิยม ปลาส้ม แคบหมู ปลาบู่รสหวาน ประชาชื่นบาน จักสานกล่องข้าว

ชาวบ้านป่าคานอก มีรูปแบบการทำไร่หมุนเวียนโดยยึดโยงเอาคติความเชื่อ จารีต ประเพณีดั้งเดิมของชาวกะเหรี่ยงเข้ามาเป็นส่วนสำคัญของวิถีการทำไร่   

ก่อตั้งหมู่บ้านเมื่อปี พ.ศ. 2500 มีศาสนสถาน โบราณสถาน คือ วัด โรงเรียน ศาลพ่อบ้าน และศาลาใจบ้าน เป็นที่เคารพนับถือ

ชุมชนเกษตรกรรม เพาะเห็ด เลี้ยงสัตว์และรับจ้างเย็บเสื้อผ้า

บ้านโป่งคำ ชุมชนเก่าแก่ของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวพวนที่อพยพย้ายถิ่นฐานมากจากประเทศลาว การเข้ามาของผู้คน วิถีชีวิต และวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะถิ่น

หมู่บ้านจัดการสุขภาพ

ชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ขมุในเขตพื้นที่รอยต่อชายแดนไทย-ลาว ภูมิปัญญาเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมท้องถิ่นและวิถีชีวิตของผู้คนกับธรรมชาติ

ชุมชนใกล้พื้นที่ใจกลางเมืองลำปางที่มีเส้นทางคมนาคมที่สามารถเดินทางได้หลากทิศทาง

ชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์กับเอกลักษณ์ของพื้นที่ทางวัฒนธรรมที่มีความหลากหลาย ทั้งอาหาร การแต่งกาย และภูมิปัญญาท้องถิ่นอันเป็นเสน่ห์วิถีชีวิตของผู้คนที่น่าสัมผัส

แหล่งท่องเที่ยววัฒนธรรม ผลไม้ตามฤดูกาล ชา บัวหิมะ ผ้าทอ และชุดแต่งกายชาวดาราอาง

วัดปิยาราม สร้างโดยเจ้าเมืองเชียงใหม่เป็นเพื่ออุทิศให้โอรส มีพระพุทธรูปในโพรงของต้นไม้ใหญ่ ชาวบ้านเรียกว่า วัดพระเจ้านั่งโกร๋น (นั่งโพรงไม้) ต่อมาทางราชการเวนคืนที่ชาวบ้าน ย้ายชาวบ้านมาอยู่ทางหน้าวัดและเรียกวัดใหม่ว่า วัดป่าแงะ