หมู่บ้านชาวปกาเกอะญอที่อยู่ติดกับชายแดนประเทศเมียนมา มีมรดกธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ และเป็นที่พักพิงสุดท้ายของทหารญี่ปุ่นในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 หลังจากที่ญี่ปุ่นแพ้สงครามและถอยทัพกลับจากเมียนมาเข้ามาในประเทศไทย ผู้เฒ่าผู้แก่ของชุมชนแห่งนี้จึงมีความทรงจำมากมายเกี่ยวกับสงครามโลกครั้งที่ 2 

1. มีลำคลอง ชื่อ “คลองหวาย”ไหลผ่านชุมชน ซึ่งเปรียบเสมือนเป็นเส้นเลือดใหญ่หล่อเลี้ยงผู้คนในชุมชนบ้านคลองหวาย

2. วัดคลองหวาย เป็นศูนย์รวมจิตใจของชาวกะเหรี่ยงโปว์บ้านคลองหวาย เป็นสถานที่ประกอบศาสนกิจและเป็นที่พึ่งทางใจของชาวบ้านคลองหวาย

3. มีต้นไทรขนาดใหญ่อายุกว่า 100 ปี จำนวน 2 ต้น ขึ้นอยู่ข้างกัน ชาวบ้านจึงเรียกว่า “ต้นปู่ไทร” และ“ต้นย่าไทร”

ธรรมชาติที่ยังคงสมบูรณ์ทั้งลำห้วยแม่ป้าก แม่น้ำยมไหลผ่าน และมีประเพณีสำคัญ อาทิเช่น ประเพณีเลี้ยงผีเจ้าบ้าน ประเพณีสงเคราะห์บ้าน ประเพณีสงกรานต์ ประเพณีพิธีสืบชาตาหลวงเสริมดวงชะตาชีวิต ที่มีการปฏิบัติสืบต่อกันมา

แห่กัณฑ์หลอน เอาบุญผะเหวด ฟังเทศน์มหาชาติ สืบสานภูมิปัญญาพื้นบ้าน กลองยาวฟ้าใหม่นานกเขียน

บ้านแม่หอย ชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ หรือชาวกะเหรี่ยงสะกอ ชุมชนบนพื้นที่เนินสูงกลางหุบเขาที่มีทรัพยากรป่าไม่อุดมสมบูรณ์ เป็นแหล่งชีวิตของชุมชน และการเปลี่ยนแปลงทางความเชื่อท้องถิ่น

เป็นชุมชนเมืองขนาดเล็กตั้งอยู่ริมเขื่อนและใกล้ทางรถไฟของจังหวัดยะลา

เป็นชุมชนลิเกที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก

ร่ำรวยวัฒนธรรมประเพณี ธรรมชาติสวยงาม ใกล้เคียงแหล่งท่องเที่ยว อากาศเย็นสบายตลอดปี

แหล่งทำกินหนองเล็งทราย ชุบชีวิตสิ่งแวดล้อม

ชุมชนชาติพันธุ์ไทดำหรือลาวโซ่ง มีความเชื่อในผีแถนซึ่งเป็นรากฐานของประเพณีและวัฒนธรรมหลายอย่าง มีการทำหัตถกรรมชุมชนที่โดดเด่นและแตกต่าง เรียกว่า การทอผ้ากี่กระตุก