แหล่งงานฝีมือ เลื่องลือทั่วถิ่น ปั้นหมอน้ำดิน ครกหินนิยม ปลาส้ม แคบหมู ปลาบู่รสหวาน ประชาชื่นบาน จักสานกล่องข้าว

หมู่บ้านชาวปกาเกอะญอที่อยู่ติดกับชายแดนประเทศเมียนมา มีมรดกธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ และเป็นที่พักพิงสุดท้ายของทหารญี่ปุ่นในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 หลังจากที่ญี่ปุ่นแพ้สงครามและถอยทัพกลับจากเมียนมาเข้ามาในประเทศไทย ผู้เฒ่าผู้แก่ของชุมชนแห่งนี้จึงมีความทรงจำมากมายเกี่ยวกับสงครามโลกครั้งที่ 2 

ชุมชนพหุวัฒนธรรม อยู่ร่วมกันมายาวนาน มีทั้งพุทธ มุสลิม คริสต์ และอูรักลาโว้ย

เต็มไปด้วยนาข้าว ประชาอยู่เย็นเป็นสุข

ชุมชนริมทางรถไฟ

ชุมชนเกษตรกรรมโคนมและประชาชนส่วนใหญ่มีอาชีพรับจ้าง มีวัดออนกลาง เจดีย์ศรีสุทธิจิตต์เป็นสถานที่ประกอบพิธีกรรมทางศาสนาหลักของหมู่บ้าน

เป็นที่ตั้งขององค์การบริหารส่วนตำบลโป่งน้ำร้อน มีแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร และมีประชากรชาติพันธุ์ไทดำ มีบ้านไม้เก่าชั้นเดียวและสองชั้น

ธรรมชาติที่ยังคงสมบูรณ์ทั้งลำห้วยแม่ป้าก แม่น้ำยมไหลผ่าน และมีประเพณีสำคัญ อาทิเช่น ประเพณีเลี้ยงผีเจ้าบ้าน ประเพณีสงเคราะห์บ้าน ประเพณีสงกรานต์ ประเพณีพิธีสืบชาตาหลวงเสริมดวงชะตาชีวิต ที่มีการปฏิบัติสืบต่อกันมา

ชุมชนเลียบชายฝั่งทะเลอันดามัน อัตลักษณ์ท้องถิ่นของชาวเล ผู้คนกับวิถีชีวิตที่ผูกพันกับสายน้ำ ทรัพยากรธรรมชาติที่มีความอุดมสมบูรณ์แหล่งอาหารสำคัญของชุมชนสู่พื้นที่ทางเศรษฐกิจที่ช่วยสร้างเสริมศักยภาพของผู้คนและชุมชนท้องถิ่น

อารามเวียงห้าว (สำนักปฏิบัติธรรมสวนโพธิอิสระ)