-
บ้านแหลมนก ชุมชนชาวประมงปลายแหลมอ่าวปัตตานี มีการทำประมงหลากหลายรูปแบบตั้งแต่การประมงทะเล การประมงพื้นบ้าน การเพาะเลี้ยงหอยแครง และการแปรรูปผลิตภัณฑ์สินค้าจากการประมง อีกทั้งยังเป็นที่ตั้งของลานนกกระยาง สถานที่ท่องเที่ยวแห่งใหม่ของชุมชนเสริมสร้างรายได้และขับเคลื่อนเศรษฐกิจของชาวบ้านเกาะนก
-
ย่านคลองสาน มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ในการเป็นย่านที่มีพัฒนาการด้านเศรษฐกิจ การเมือง สังคมและวัฒนธรรมที่สำคัญทั้งต่อฝั่งธนบุรีและกรุงเทพมหานคร ปัจจุบันได้รับการพัฒนาทั้งด้านกายภาพ โครงสร้างพื้นฐาน รวมถึงการกลับไปเรียนรู้และฟื้นฟูทุนวัฒนธรรมชุมชน เพื่อการสร้างมูลค่าและขับเคลื่อนไปสู่การเป็นย่านนวัตกรรมและความคิดสร้างสรรค์
-
หมู่บ้านน้ำตาลสดเป็นแหล่งปลูกตาลโตนดมากที่สุดในภาคตะวันออกของไทย ชาวบ้านยึดอาชีพทำน้ำตาลสดพร้อมดื่มและน้ำตาลปึกเป็นหลัก นอกจากนี้ยังเป็นเหมือนศูนย์การเรียนรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นในด้านการทำน้ำตาลสด จนกลายเป็นผลิตภัณฑ์น้ำตาลสดและน้ำตาลปึก ที่มีคุณภาพดีสามารถส่งขายและสร้างรายได้ให้กับครอบครัวและชุมชน
-
-
ชุมชนมัสยิดบ้านสมเด็จสะท้อนวิถีชีวิตของชาวมุสลิมและเป็นแหล่งอาหารฮาลาลที่ตลาดรอมาฎอน ได้แก่ ขนมบดินและขนมกะรี อีกทั้งการมีสถาปัตยกรรมทางศาสนาและวัฒนธรรมที่งดงามในพื้นที่ชุมชน อย่าง มัสยิดนูรุ้ลมู่บีน
-
“ตำนานน้ำต้น คนปั้นดิน” ชุมชนเครื่องปั้นดินเผาเก่าแก่เลื่องชื่อ ด้วยมีลวดลายและลักษณะการปั้นที่มีความแตกต่างจากเครื่องปั้นดินเผาชุมชนอื่น อันนำมาซึ่งความเป็นเอกลักษณ์ของเครื่องปั้นดินเผาบ้านเหมืองกุง
-
บ้านหม้อ ตั้งถัดมาจากบ้านลาว เป็นชุมชนชาวญวนที่อพยพเข้ามาตั้งแต่ต้นกรุงรัตนโกสินทร์ ประกอบอาชีพทำหม้อและภาชนะหุงต้มต่าง ๆ ต่อมาเมื่อมีภาชนะสมัยใหม่เข้ามาแทนจึงได้เลิกอาชีพนี้ไป ภายหลังกลายเป็นย่านขายเครื่องเพชร อัญมณี และเครื่องประดับที่มีชื่อเสียงของพระนคร ปัจจุบันเป็นแหล่งจำหน่ายอุปกรณ์เครื่องเสียงจำนวนมาก
-
ชุมชนโบราณ ต้นกำเนิดตำนานพ่อท่านตาบอด พระพุทธรูปปางมารวิชัยขนาดใหญ่ที่สันนิษฐานว่าถูกสร้างขึ้นตั้งแต่สมัยอยุธยา
-
“วิถีชีวิตริมน้ำ ลำคลองแห่งชีวิต” ชุมชนริมน้ำคลองชักพระ เส้นทางที่จอแจไปด้วยเรือที่สัญจรไปมาตลอดทั้งวัน ห้อมล้อมด้วยบรรยากาศคึกคักของบ้านเรือนและวิถีชีวิตริมน้ำดั้งเดิมแบบไทย และยังคงประเพณีชักพระ ณ วัดนางชี ประเพณีชักพระแห่งเดียวในกรุงเทพมหานคร
-
มัสยิดบางอ้อนับว่าเป็นมัสยิดที่มีสถาปัตยกรรมโดดเด่น และอนุรักษ์ความดั้งเดิมไว้ได้ดีที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศไทย โดยการบูรณะอาคารมัสยิดครั้งล่าสุดเกิดขึ้นหลังอุทกภัยครั้งใหญ่เมื่อ ปี พ.ศ. 2554