ชุมชนของคนไทยในภาคอีสานที่มีคนญวนอพยพมาจากลาวในช่วงสงครามอินโดจีน มีแบบแผนวัฒนธรรมที่แตกต่างแต่ยังสามารถดำรงชีวิตอยู่ภายใต้สังคมพื้นที่เดียวกัน 

ชุมชนที่มีความหลากหลายในด้านเชื้อชาติ โดนมีทั้งกลุ่มชาวเลอูรักลาโว้ย ชาวไทย ชาวจีนและชาวมุสลิม

ชุมชนริมน้ำมูล ชุมชนที่มีทุนทางสังคมเป็นทรัพยากรทางธรรมชาติ หาสัตว์น้ำเพื่อการยังชีพ สู่อาชีพเลี้ยงปลาในกระชัง

ชุมชนริมคลองบางนกแขวกเป็นชุมชนเก่าแก่ที่มีลักษณะของบ้านเรือนตั้งอยู่ริมน้ำ โดยภายในชุมชนแห่งนี้มีทั้งชาวคริสต์และชาวพุทธอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างยาวนาน ทำให้ภายในชุมชนจึงมีสถานที่ทางศาสนาทั้งอาสนวิหารพระแม่บังเกิดของศาสนาคริสต์และวัดเจริญสุขารามวรวิหารของศาสนาพุทธตั้งอยู่ไม่ไกลกันนัก ซึ่งทั้งสองสถานที่นี้ค่อนข้างมีความสวยงาม

น้ำประปาใสใช้ดื่มกิน ถิ่นของป่าภูมิปัญญาจักสาน สร้างงานในท้องถิ่น อยู่กินอย่างพอเพียง

ชุมชนที่ติดถนนมะลิวัลย์ อาชีพส่วนใหญ่คือการทำไก่ย่างขายตามถนนที่รู้จักกันดีคือไก่ย่างภูเวียง

ระบบการเกษตรแบบไร่หมุนเวียน นอกจากนี้พื้นที่ในชุมชนบ้านขุนแม่เหว่ย ยังแบ่งออกเป็น 4 ประเภท คือ พื้นที่ป่าตามความเชื่อ ป่าอนุรักษ์ ป่าใช้ประโยชน์ พื้นที่ป่าตามโครงการของรัฐ

ห่างออกไปจากตัวเมืองแพร่ไม่ไกลนัก มีชุมชนเล็ก ๆ แห่งหนึ่งแห่งเดียวในประเทศไทยที่ผู้คนยังคงสื่อสารด้วยภาษาอึมปี้ท่ามกลางความหลากหลายของชาติพันธุ์และภาษาของชุมชนใกล้เคียง ผู้คนที่นี่ยังคงสืบสานภาษาและวัฒนธรรมดั้งเดิมไว้ได้อย่างเหนียวแน่น ขณะเดียวกันก็เรียนรู้รับปรับตัวกับพลวัตทางวัฒนธรรมประเพณีที่อยู่รายล้อมได้อย่างลงตัว

ชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงปกาเกอะญอ วิถีชีวิตและภูมิปัญญา คนกับธรรมชาติที่อยู่ร่วมกันอย่างผสมกลมกลืน

ท่าเรือเก่าในอดีต

เชื่อมโยงสัมพันธ์แห่งชีวิตท่องเที่ยวให้คนได้อยู่เคียงคู่ป่า สร้างสรรค์พลังศรัทธาแห่งการอนุรักษ์แหล่งทำกินโดยไม่เอาเปรียบธรรมชาติ 

ชุมชนวิถีพุทธคลองแดนเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ โดยมีคลองสามสายมาบรรจบกัน คือ คลองระโนด คลองชะอวด คลองปากพนัง เป็นจุดแบ่งเขตแดนระหว่างจังหวัดสงขลากับจังหวัดนครศรีธรรมราช ตลาดน้ำคลองแดนเลยมีสโลแกนที่ว่า “สามคลอง สองเมือง”