น้ำเกี๋ยน เป็นชุมชนเก่าแก่ มีอายุราว 190 ปี มีลำห้วยน้ำเกี๋ยนไหลผ่าน เสมือนเส้นเลือดใหญ่ที่หล่อเลี้ยงชีวิตผู้คนมานานความเป็นอยู่ของผู้คนที่นี่ยังคงพึ่งพาอาศัยกัน เป็นสังคมเครือญาติ แม้จะแยกออกเป็น 5 หมู่บ้าน ด้วยความเป็นเครือญาติ ความสัมพันธ์คนตำบลน้ำเกี๋ยน จึงยึดโยงกันอย่างเหนียวแน่น ก่อให้เกิดความร่วมมือ ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

บ้านเก็ตเป็นแหล่งทอและจำหน่ายผ้าทอไทลื้อที่มีเอกลักษณ์ที่โดดเด่น นอกจากนี้ ยังมี "วัดภูเก็ต" เป็นสถานที่สำคัญของหมู่บ้าน เดิมตั้งชื่อตามชื่อหมู่ของบ้านที่ชื่อว่าหมู่บ้านเก็ต แต่ด้วยวัดตั้งอยู่บนเนินเขา ซึ่งคนภาคเหนือเรียกว่า ดอยหรือภู จึงได้ตั้งชื่อตามลักษณะที่ตั้งว่า "วัดภูเก็ต" หมายถึง วัดบ้านเก็ตที่อยู่บนภูหรือดอย

ปู่ม่านย่าม่าน หรือตำนานกระซิบรักบรรลือโลก ภาพจิตรกรรมฝาผนังภายในวิหารวัดภูมินทร์ ซึ่งถูกสร้างสรรค์โดย “หนานบัวผัน’ ช่างวาดชาวไทลื้อผู้โด่งดังแห่งดินแดนล้านนา 

บ้านร้องแง ชุมชนไทลื้อเจ้าของรางวัลแหล่งท่องเที่ยววัฒนธรรมดีเด่น ประจำปี 2551 ด้วยเป็นชุมชนที่ยังคงรักษาอัตลักษณ์สืบสานมรดกทางวัฒนธรรมไทลื้อไว้อย่างดีทั้งภาษาถิ่น พิธีกรรมทางศาสนา ขนบธรรมเนียมประเพณี ตลอดจนการแสดงออกถึงสุนทรียภาพความเป็นไทลื้ออย่างแท้จริง 

"บ่อเกลือสินเธาว์ภูเขา หนึ่งเดียวในโลก" ชุมชนขนาดใหญ่แวดล้อมด้วยธรรมชาติที่งดงาม แหล่งบ่อเกลือโบราณที่มีอายุหลายร้อยปี ทรัพยากรธรรมชาติสำคัญที่สร้างชื่อเสียงและสร้างรายได้ให้กับชุมชน

ความเชื่อเรื่องผีที่ยังคงสอดแทรกอยู่ในชีวิตประจำวัน การทำนาที่เป็นวิถีชีวิตหลัก และการทอผ้าที่เป็นกิจกรรมเสริมอยู่คู่กับชุมชนมาอย่างยาวนาน

หมู่บ้านชาวไทยภูเขาเผ่าลัวะบนภูเขาสูงในเขตอุทยานแห่งชาติขุนน่าน หมู่บ้านที่คงด้วยทรัพยากรและทัศนียภาพที่งดงามของภูเขาน้อยใหญ่ อีกทั้งยังมีลานกางเต็นท์ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางของเหล่านักเดินทางผู้ชมชอบความสงบงามท่ามกลางธรรมชาติ  

บ้านห้วยหาด ชุมชน “จิ๋วแต่แจ๋ว” ต้นแบบของการปรับตัวจากวิกฤติในยุคต่าง ๆ เปลี่ยนพื้นที่ไร่เลื่อนลอยเป็นนาข้าว เปลี่ยนเขาหัวโล้นเป็นป่าเขียวขจี นำพาชุมชนที่อ่อนแอเพราะหนี้สินสู่ชุมชนที่แข็งแกร่งได้ด้วยการพึ่งตนเอง

ตำนานแห่งขุนเขา "ลัวะดอกแดง" แห่งบ้านป่ากำ หมู่บ้านกลางเขาอำเภอบ่อเกลือ หนึ่งในแปดดอยแหล่งปลูกกาแฟพันธุ์ดีของจังหวัดน่าน

ธรรมชาติงดงาม ข้าวหลามชวนลอง แผ่นสีทองข้าวแต๋น แชมป์ขนมซี่ เรือดีเพชรทรายทอง

ชุมชนที่มีต้นไม้ใหญ่ ไม้หายาก และสัตว์นานาชนิด ประชาชนมีกฎระเบียบในการดำเนินป่าชุมชนอย่างยั่งยืน เป็นต้นแบบของชุมชนเศรษฐกิจพอเพียง

“สปันก้าวหน้า พัฒนาคุณภาพชีวิต ฟื้นฟูเศรษฐกิจชุมชน แก้ปัญหาความยากจนยั่งยืน”