สืบเนื่องจากบ้านโคกโก่งตั้งอยู่ในอาณาบริเวณที่มีภูมิทัศน์ทางธรรมชาติเอื้ออำนวยต่อการจัดการท่องเที่ยว อีกทั้งยังมีทรัพยากรทางวัฒนธรรมที่งดงาม นำไปสู่การผลักดันให้เกิดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศวัฒนธรรม นำเอาการท่องเที่ยวรูปแบบโฮมสเตย์เข้ามาในชุมชน ก่อตั้งศูนย์วัฒนธรรมสายใยชุมชน หมู่บ้านวัฒนธรรมผู้ไทโคกโก่งโฮมสเตย์ขึ้น เพื่อถ่ายทอดวิถีชีวิต ประเพณี และวัฒนธรรมผู้ไทให้เป็นจุดดึงดูดนักท่องเที่ยวเข้ามาเยี่ยมชมหมู่บ้าน   

ชุมชนติดริมน้ำ ริมทางรถไฟสายนครราชสีมา-อุบลราชธานี ลักษณะพื้นที่จึงลาดชันลงสู่แม่น้ำ พื้นดินเป็นเนินสูงแต่บ้านเป็นที่ลาดต่ำคล้ายกับเมืองลับแล

ชุมชนที่มีประวัติศาสตร์มาตั้งเเต่พุทธศตวรรษที่ 14 มีความทับซ้อนทางวัฒนธรรม เเละในยุคปัจจุบันชุมชนแห่งนี้ได้กลายเป็นตลาดการค้าที่สำคัญอีกแห่งหนึ่งของชาวจังหวัดมหาสารคาม

หมอลำที่เป็นเอกลักษณ์ และหัตถกรรมที่หลากหลายในชุมชนไม่ว่าจะเป็นผ้าไหม ผ้าขิด และหมอนขิด

ชุมชนที่ภูมิปัญญาด้านยาสมุนไพร คนในชุมชนสร้างฐานะจากการเร่ขายยาสมุนไพรและเป็นชุมชนที่มีการแสดงงู/เลี้ยงงูจงอางเป็นจำนวนมาก

ชุมชนบ้านเวินบึก ประเพณีและพิธีกรรมในวิถีชีวิตเกี่ยวพันความเชื่อท้องถิ่นและวิญญาณบรรพบุรุษ นับถือผีเจ้าหอปู่ตาหรือที่เรียกว่า อะแย๊ะจำนัก

ชุมชนที่อาศัยอยู่บริเวณริมแม่น้ำชีและเป็นท่าน้ำสัญจรไปมาระหว่างคนเดินทางตามลำน้ำชีในอดีต

หนองผือบึงใหญ่  กำไรปลาแปรรูป  โรงสูบน้ำสองแห่ง แหล่งปลาน้ำหลาก มากด้วยคุณธรรม

หมู่บ้านบุ่งกะแทว เป็นชุมชนพหุวัฒนธรรมที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์ ส่งผลให้ภายในชุมชนมีความหลากหลายทางศาสนา ความเชื่อ วัฒนธรรมและประเพณี 

หมู่บ้านหัตถกรรม จัดจานไม้ไผ่ ทอผ้าไหมมัดหมี่ เลี้ยงโคพันธุ์ดี ปลูกข้าวหอมมะลิอินทรีย์ปลอดสารพิษ ดำเนินชีวิตตามแนวเศรษฐกิจพอเพียง

หนองเรือตระการ จักสานไม้ไผ่ ไก่ย่างทางพาด ตลาดกะหล่ำ เลิศล้ำเพชรพลอยเจียระไน พระใหญ่ภูเม็งทอง