โบราณสถานที่ตั้งอยู่ในเขตพื้นที่ของชุมชน คือ วัดช้างค้ำ หรือที่เรียกกันว่า วัดกานโถมกุมกามภิรมณ์ แหล่งกำเหนิดการค้นพบเมืองโบราณเวียงกุมกาม 

ชุมชนแห่งความเชื่อ ที่ศรัทธาต่อสิ่งเหนือธรรมชาติ 

บ้านแม่ผาแหนเป็นที่ราบลุ่ม เหมาะแก่การทำเกษตรกรรม เลี้ยงสัตว์ บางพื้นที่เหมาะเป็นสถานที่ท่องเที่ยว เช่น อ่างเก็บน้ำผาแหน พื้นที่เปิดโล่งมีแนวเขาเป็นฉากหลังที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ ซึ่งจะเห็นเป็นภูเขาหินที่มีหน้าตัดเหมือนหน้าผา บริเวณสันเขื่อนเหมาะแก่การถ่ายภาพบุคคลคู่กับวัตถุท้องฟ้า ประกอบกับระยะทางไม่ไกลจากตัวเมืองมากนัก การเดินทางจึงสะดวกและปลอดภัย จนนักถ่ายภาพทางดาราศาสตร์กล่าวว่า สถานที่แห่งนี้เหมาะเป็นสนามซ้อมมือของพรานดาราที่เพิ่งเริ่มฝึกถ่ายดาว

ปลูกข้าวพันธุ์ดี การเกษตรปลอดสารพิษ พัฒนาคุณภาพด้วยวิถีพอเพียง คิดอยู่อย่างเอื้ออาทร ราษฎรมีส่วนร่วมในการพัฒนา

บ้านเรือนส่วนใหญ่ที่อยู่ในรั้วบริเวณเดียวกันจะเป็นเครือญาติกัน ลักษณะบ้านเรือนเป็นสัดส่วน มีการปลูกต้นไม้ พืชผักสวนครัว มีวัฒนธรรมที่ดีในชุมชนโดยมีศาลพ่อปู่เป็นสถานที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ เมื่อมีกิจกรรมต่าง ๆ ประชาชนมักจะมารวมกันที่บริเวณศาลาประชาคมกลางหมู่บ้านติดกับแม่น้ำปิง

เป็นชุมชนไทดำหรือชาวลาวโซ่ง ที่อพยพเข้ามาตั้งถิ่นฐานที่บ้านหนองปรงตั้งแต่สมัย ร.3 นิยมปลูกบ้านเรือนด้วยไม้ ยกใต้ถุนบ้านสูงไว้เลี้ยงสัตว์ต่าง ๆ และทำงานหัตถกรรมเพื่อเป็นรายได้เสริม โดยมีสถานที่สำคัญ คือ “บ้านไททรงดำ” 

เป็นชุมชนเกษตรกรรม ชุมชนชาติพันธุ์ของชาวพื้นเมือง กะเหรี่ยง ลีซู และไทใหญ่ 

ชุมชนตลาดบ้านแป้ง เป็นย่านตลาดเก่าแก่ของชาวลาวเวียง ในอดีตเป็นจุดค้าขายและขนส่งสินค้าของอำเภอพรหมบุรี ตลาดบ้านแป้งนี้ขึ้นชื่อเรื่องของการอนุรักษ์อาคารไม้โบราณและอาหารรสเด็ดสูตรดั้งเดิมของนักปรุงอาหารรุ่นเก่า เช่น ขนมเบื้องญวนแม่ประเสริฐ

ชุมชนที่มี "วัดทิพพาวาส" เป็นจุดศูนย์กลางที่สำคัญสำหรับคนในชุมชน ทั้งเป็นวัดที่เก่าแก่มีอายุกว่าร้อยปี และมีอุโบสถที่สร้างด้วยไม้สักทองทั้งหลัง

แหล่งภูมิปัญญา 300 ปี มีดพร้านาป้อ ซึ่งมีลักษณะเด่นที่แตกต่างจากมีดพร้าอื่น คือ มีความคม แกร่ง และทนทาน จนได้รับการยอมรับจากผู้คนทั่วไป ถึงขั้นมีคำพังเพยที่เอ่ยสอดคล้องกับมีดพร้านาป้อว่า “กินเหมือนพร้านาป้อ”