ชุมชนท่องเที่ยวแห่งหนึ่งของจังหวัดมุกดาหาร ชุมชนเป็นกลุ่มชาติพันธ์ผู้ไทดำ เดิมมีพื้นที่เดิมอยู่ เมืองแถน หรือ เมืองแถง เมืองนี้ในปัจจุบันคือ เมืองเดียนเบียนฟู ประเทศเวียดนาม

โนนศิลาถิ่นน่าอยู่ แก้วกู่ชัยมงคลคู่เมือง ลือเลื่องเสมาหินยุคทวารวดี มากมีผักปลอดสาร นมัสการหลวงปู่ชม แหล่งอุดมป่าโคกห้วยทราย

บ้านนาสะไมย เป็นหมู่บ้านที่ผลิตสินค้าหัตถกรรมที่เลื่องชื่อหลายอย่าง อาทิ เครื่องจักสาน งานแกะสลักบานประตูไม้ เกวียนไม้โบราณจำลอง และเครื่องทองเหลือง ฯลฯ ชาวบ้านมีความชำนาญในการทำเครื่องจักสานทุกครัวเรือนเป็นหมู่บ้านที่มีเศรษฐกิจดีนำรายได้ให้กับจังหวัดเป็นจำนวนมากในแต่ละปี

บ้านโนนคูณ มีจุดเด่นในหมู่บ้านคือโรงน้ำดื่ม เนื่องจากในอดีตหมู่บ้านโนนคูณไม่มีแหล่งดื่มที่สะอาดและประหยัดต่อสมาชิกในชุมชน สมาชิกในชุมชนต้องเข้าไปซื้อน้ำในตลาด หลังจากที่ชาวบ้านได้มองเห็นปัญหาจึงเสนอเรื่องให้ทางเทศบาล จึงเกิดโรงน้ำดื่มประจำหมู่บ้านขึ้นนับตั้งเเต่อดีตจนถึงปัจจุบันประมาณ 30 ปี

หนองผือบึงใหญ่ กำไรปลาแปรรูป โรงสูบน้ำสองแห่ง แหล่งปลาน้ำหลาก มากด้วยคุณธรรม

ขับขานลำนำยิปซีแห่งผืนป่า มรดกทางภูมิปัญญาชาวมันนิแห่งเขาบรรทัด  

ชุมชนแหลมมะขามเป็นชุมชนที่สมาชิกในชุมชนมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าชายเลนและสั่งสมภูมิปัญญาการใช้ประโยชน์จากป่าชายเลน

ชุมชนแห่งนี้เป็นชุมชนต้นแบบเศรษฐกิจพอเพียงของการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ มีการปลูกผักปลอดสารพิษพิชิตความยากจน โดยนำหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร มาใช้เป็นหลักในการดำเนินชีวิต

โต๊ะหวันเต๊ะห์ บุคคลที่เดินทางมาจากเมืองไทรบุรี เป็นผู้ที่มีความรู้เกี่ยวกับอัลกุรอ่าน ได้ถ่ายทอดวิชาการศาสนาด้วยการสอนให้กับคนในชุมชนและบริเวณใกล้เคียงกว่า 50 ปี ภายหลังจากการเสียชีวิต ร่างของท่านถูกฝังไว้ที่สุสานมัสยิดการาหมาดบ้านหัวทะเล หรือบางคนเรียกกันว่า สุสานโต๊ะหวันเต๊ะห์ และนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงของคนในชุมชนบ้านหัวทะเลด้านการศึกษาศาสนาเป็นอย่างมาก

มีการรวมกลุ่มกันอย่างเหนียวแน่นของกลุ่มวัฒนธรรมมอญมากกว่า 160 ปี นับถือศาสนาพุทธอย่างเคร่งครัดและสืบทอดประเพณี ความเชื่อและวิถีชีวิตที่มีอัตลักษณ์เฉพาะของกลุ่ม

ชุมชนถ้ำรงค์ หนึ่งพื้นที่ซึ่งผูกพันกับต้นตาลโตนดอย่างใกล้ชิดมาตั้งแต่รุ่นตารุ่นยายที่เป็นชาวสวนตาล สืบทอดภูมิปัญญาการเรียนรู้แก่ลูกหลาน สู่การก่อตั้งวิสาหกิจแหล่งท่องเที่ยวเรียนรู้วิถีชีวิตชาวสวนตาลถ้ำรงค์ เพื่อนำเสนอและเชิดชูภูมิปัญญาจากบรรพชนผ่านกิจกรรมที่สะท้อนวิถีชีวิตของคนในชุมชน

ชุมชนติดกับป่า ชาวบ้านหลายคนจึงมีอาชีพหาของป่า ล่าสัตว์ และเลื่อยไม้แปรรูป ส่งผลให้ชุมชนประสบปัญหาความแห้งแล้งอย่างหนักในเวลาต่อมา โดยเฉพาะในปี 2518 เป็นเหตุให้ชุมชนขณะนั้น เป็นผู้ริเริ่มให้มีการอนุรักษ์และฟื้นฟูป่าต้นน้ำขึ้น โดยจัดเขตให้เป็นเขตป่าชุมชน มีการจัดการป่าโดยชาวบ้านเอง เป็นเครือข่ายต้นแบบของการอนุรักษ์ป่าชุมชนที่เข้มแข็งมาอย่างยาวนาน