หมู่บ้านชาวปกาเกอะญอที่อยู่ติดกับชายแดนประเทศเมียนมา มีมรดกธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ และเป็นที่พักพิงสุดท้ายของทหารญี่ปุ่นในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 หลังจากที่ญี่ปุ่นแพ้สงครามและถอยทัพกลับจากเมียนมาเข้ามาในประเทศไทย ผู้เฒ่าผู้แก่ของชุมชนแห่งนี้จึงมีความทรงจำมากมายเกี่ยวกับสงครามโลกครั้งที่ 2 

ผ้าลายน้ำไหลเลื่องชื่อ วัฒนธรรมไตลื้อจากยูนนาน รสหวานส้มสีทอง สวยผุดผ่องสาวเมืองงอบ

วัดข่วงเปา หรือวัดไร่ข่วงเปา ศาสนสถานสำคัญของชุมชนที่สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2280 สามารถแวะเข้าไปกราบไหว้ขอพร พระเจ้าทันใจ พระเจ้าสุขใจ สักการะพระธาตุเจดีย์ข่วงเปาชัย รูปเหมือนครูบากลิ่นกู้ ฯลฯ

ผ้าทอกะเหรี่ยงที่สืบทอดจากบรรพชนสู่สินค้าหัตถกรรมที่ขึ้นชื่อของบ้านขุนอมแฮด

ป่าบงงาม ณ ตำบลเมืองนะ บ้านของพี่น้องชนเผ่าลาหู่ สืบสานประเพณีกินวอ

ชุมชนที่เต็มไปด้วยทรัพยากรทางธรรมชาติ อุทยานแห่งชาติแม่ฝาง และสืบสานประเพณีชาวลาหู่แดง 

ก่อตั้งหมู่บ้านเมื่อปี พ.ศ. 2500 มีศาสนสถาน โบราณสถาน คือ วัด โรงเรียน ศาลพ่อบ้าน และศาลาใจบ้าน เป็นที่เคารพนับถือ

ชมความงามของทะเลหมอกที่ทอดยาวไปไกลถึงอุทยานแห่งชาติแม่โถ สูดอากาศบริสุทธิ์ที่จุดชมวิวเด่นกระต่ายบนยอดดอยบ้านเซโดซา

หมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียงต้นแบบ ประจำปี 2562 ชุมชนที่มีการปลูกพืชแบบเกษตรอินทรีย์ นำไปสู่การก่อตั้งวิสาหกิจชุมชน กระทั่งผลผลิตทางการเกษตรของชุมชนได้รับ GAP จากสำนักงานเกษตรอำเภอบ่อเกลือ  

น้ำตกปันเจน น้ำพุร้อนปันเจน

"พระธาตุคู่ดูสง่า น้ำตกแม่สุกงามตา สำเนียงภาษาบอกถิ่น หมู่บ้านแม่คู่แผ่นดิน ลิ้นจี่ดีมีมากมาย หลากหลายผลิตภัณฑ์"

ชุมชนเกษตรกรรมโคนมและประชาชนส่วนใหญ่มีอาชีพรับจ้าง มีวัดออนกลาง เจดีย์ศรีสุทธิจิตต์เป็นสถานที่ประกอบพิธีกรรมทางศาสนาหลักของหมู่บ้าน