“มัลดีฟส์เมืองไทย” ชุมชนต้นแบบแห่งการอนุรักษ์พลังงานและลดภาวะโลกร้อนจากความสามารถในการจัดสร้างระบบผลิตไฟฟ้าพลังงานทดแทนแบบผสมผสานเพื่อแก้ปัญญาการขาดแคลนไฟฟ้าในชุมชนด้วยตนเอง

อุโบสถวัดตาลล้อมที่มีอายุเก่าแก่มากกว่า 170 ปี ซึ่งถือเป็นมรดกโลกเก่าแก่อันล้ำค่าสมควรแก่การเก็บรักษา

ชุมชนท่องเที่ยวบบ้านมาบเหลาชะโอน เป็นหมู่บ้าน OTOP ที่รายล้อมไปด้วยธรรมชาติอันสวยงาม มีอาหารทะเลพื้นบ้านที่เป็นเอกลักษณ์ และมีผลิตภัณฑ์จักสานกระจูดซึ่งเป็นภูมิปัญญาที่สืบทอดกันมากว่า 200 ปี

ชุมชนเนินพลับหวานเป็นศูนย์กลางวัฒนธรรมของชาวมุสลิม เพื่อรองรับนักท่องเที่ยว ทั้งในประเทศ นอกประเทศ และเป็นสถานที่ใช้สำหรับแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกับผู้คนต่างศาสนาที่อยู่ร่วมกันในสังคมพหุวัฒนธรรม

ชุมชนความรู้จากปรัชญาเศรษฐกิจ ทั้งเกษตรพื้นบ้านไร้สารเคมี เกษตรธรรมชาติ มีผลงานเป็นรูปธรรม ด้วยความร่วมมือของชาวบ้านที่เข้มแข็งกลายเป็นเครือข่ายองค์กรบ้านจำรุง ต่อมาปี พ.ศ. 2549 จึงจัดตั้งเป็น “มหาวิทยาลัยบ้านนอก” เพื่อการเรียนรู้ของสังคม 

ชุมชนบ้านน้ำเชี่ยวเป็นชุมชนพหุวัฒนธรรม และมีศูนย์ศึกษาธรรมชาติระบบนิเวศป่าชายเลน 

หมู่บ้านน้ำตาลสดเป็นแหล่งปลูกตาลโตนดมากที่สุดในภาคตะวันออกของไทย ชาวบ้านยึดอาชีพทำน้ำตาลสดพร้อมดื่มและน้ำตาลปึกเป็นหลัก นอกจากนี้ยังเป็นเหมือนศูนย์การเรียนรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นในด้านการทำน้ำตาลสด จนกลายเป็นผลิตภัณฑ์น้ำตาลสดและน้ำตาลปึก ที่มีคุณภาพดีสามารถส่งขายและสร้างรายได้ให้กับครอบครัวและชุมชน

ชุมชนที่มีการใช้ทรัพยากรผสมผสานกับวิถีชีวิต ผ่านประเพณี เช่น ประเพณีผ้าป่ากลางน้ำ หรือผ่านอาชีพ เช่น อุตสาหกรรมยางพารา กะปิน้ำปลา สวนผลไม้ เป็นต้น

ชุมชนบางคล้ามีวิถีชีวิตท้องถิ่นเป็นชุมชนการเกษตร มีการดำเนินชีวิตคู่กับลุ่มน้ำบางปะกง และก่อให้เกิดอาชีพและผลผลิตต่าง ๆ เช่น กุ้งแม่น้ำ ปลาแม่น้ำ มะม่วง มะพร้าว น้ำตาลสด ชุมชนบางคล้ายังมีเส้นทางย้อนรอยประวัติศาสตร์ให้ท่องเที่ยว พระสถูปเจดีย์สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช วัดปากน้ำโจโล้ และวัดโพธิ์บางคล้า ที่เป็นที่อาศัยของค้างคาวแม่ไก่ โดยเทศบาลตำบลบางคล้าได้มีการจัดตั้งตลาดน้ำบางคล้า เพื่อส่งเสริมอาชีพและช่วยขับคลื่อนเศรษฐกิจของชุมชน

ชุมชนชายทะเล ที่มีประวัติศาสตร์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสมัยรัชกาลที่ 5 

ชุมชนเล็ก ๆ ริมคลองที่มีดีเรื่องของกิน และงานฝีมือที่ถูกสืบทอดกันมาอย่างยาวนาน เพราะแต่เดิมในยุคพลอยเฟื่องฟูชาวบ้านที่นี่มีอาชีพหลักคือ เจียระไนพลอย แต่เมื่อพลอยดิบเริ่มหายากงานเจียระไนค่อย ๆ เลือนหายไป ทว่าเรื่องอาหารและขนมของที่นี่กลับมีชื่อเสียงยิ่งขึ้น โดยเฉพาะขนมพื้นบ้าน ขนมชื่อแปลกอย่าง "ขนมควยลิง" ขนมโบราณที่ส่งต่อความอร่อยกับแบบรุ่นต่อรุ่น

ชุมชนโบราณริมน้ำที่มีอายุกว่า 100 ปี ภายในชุมชนมีเรือนไม้เก่าแก่ริมน้ำอันเป็นเอกลักษณ์ขนานยาวไปตามลำคลอง โดยเรือนไม้เหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นเรือนร้านค้าส่วนหนึ่งของตลาดอันมีชื่อของชุมชน เช่น ตลาด 108  ปี