วัดศรีบุญเรือง วัดเก่าแก่ที่ถูกสร้างขึ้นมาตั้งแต่ พ.ศ. 2475 โดยท้าวบุญเรือง เป็นพุทธสถานศูนย์รวมจิตใจของคนในหมู่บ้าน

ชุมชนชาวอิ้วเมี่ยน เชี่ยวชาญด้านการทำเครื่องเงิน ลายปักอิ้วเมี่ยน และผ้าย้อมครามที่โดดเด่น

ชุมชนรามัญกลุ่มสุดท้ายแห่งเมืองหริภุญไชยผู้เชื่อว่าตนสืบเชื้อสายมาจากชาวมอญตั้งแต่สมัยหริภุญไชยพร้อมกับการกำเนิดของพระนางจามเทวีดังหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่ปรากฏที่วัดเกาะกลางและตำนานโยนกนคร 

ลำธารน้ำใส ป่าในหมู่บ้าน

ชุมชนที่มีความเป็นมาก่อนการตั้งเมืองมหาสารคาม มีการเคลื่อนย้ายชุมชนจนสามารถหาทำเลที่ตั้งชุมชนได้อย่างเหมาะสม ตลอดจนพื้นที่ปัจจุบันสามารถรองรับการขยายตัวของเมืองมหาสารคาม

ตำนานบ้านไผ่ล้อม ชุมชนเก่าแก่กับเรื่องเล่าท้องถิ่น และประเพณีวัฒนธรรม ความเชื่อที่เป็นเอกลักษณ์

ชุมชนเกษตรกรรมที่อาศัยอยุ่ใกล้กับอ่างเก็บน้ำแก่งเลิงจาน ชุมชนที่มีวิถีชีวิตเรียบง่ายแบบชนบท มีโบราณสถานที่อาจไม่มีรูปแบบชัดเจนแต่มีเรื่องราวและซากหลงเหลืออยู่บ้าง

หนองหาร คือแหล่งน้ำจืดธรรมชาติขนาดใหญ่ที่สุดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ในจังหวัดสกลนคร เป็นสถานที่รองรับน้ำจากสายน้ำ 16 สาย ทำให้หนองหารมีความสำคัญทางด้านระบบนิเวศแบบพื้นที่ชุ่มน้ำ จึงมีความอุดมสมบูรณ์ทางทรัพยากรธรรมชาติ สามารถกล่าวได้ว่า หนองหารเปรียบเสมือน อู่ข้าว อู่น้ำ ที่มีความสำคัญต่อการดำรงชีวิตและเศรษฐกิจของชุมชนรอบหนองหาร

ชุมชนพหุวัฒนธรรมชาติพันธุ์ที่หลากหลายกับการอยู่ร่วมกันอย่างสันติภายใต้ความแตกต่างทางวัฒนธรรมและศาสนา

ชุมชนท่องเที่ยวเชิงนิเวศและวัฒนธรรม