แหล่งผลิตเนื้อโคขุนที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดสกลนคร 

ชุมชนที่ตั้งซ้อนทับบนพื้นที่แหล่งถลุงโลหะในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย ปัจจุบันสามารถพบเศษภาชนะเครื่องปั้นดินเผาและตระกรันเหล็กได้โดยรอบชุมชน

ชุมชนเกษตรกรรม เลี้ยงหม่อน ทอผ้า 

ประเพณีพิธีกรรมอันเนื่องเกี่ยวกับความตายของคนเขมรถิ่นไทย กับการเล่นตุ้มโมงที่เป็นดนตรีชั้นสูงของชาวบ้านปอยตะแบง 

บ้านดงยาง พื้นที่อารยธรรมเก่าแก่ ที่ตั้งปรางค์กู่สวนแตง โบราณสถานที่สร้างขึ้นราวพุทธศตวรรษที่ 16-17 ศิลปะแบบเขมรในยุคของพระเจ้าสุริยวรมันที่ 2 ปราสาทขอมที่มีองค์ประกอบงดงามเป็นเอกลักษณ์

ชุมชนที่มีชาติพันธุ์ลาวเวียงจันทน์ ที่ถูกกวาดต้อนมาในปี พ.ศ. 2388 กระทั่งได้มาสร้างชุมชนอาศัยอยู่ชื่อบ้านเกาะจันทน์ หรือ ดอนเวียงจันทน์ ในปัจจุบัน 

ชุมชนที่มีเอกลักษณ์ด้านชาติพันธุ์ผู้ไท การตั้งชุมชนมีเอกลักษณ์ด้านชาติพันธุ์มีรูปแบบทางสถาปัตยกรรม มีพระธาตุเรณูเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมือง ปัจจุบันเป็นชุมชนท่องเที่ยวแห่งหนึ่งของจังหวัดนครพนม

ประติมากรรมงานปั้นพระพุทธชนะมาร ปางมารวิชัยทรงเครื่ององค์ใหญ่ ภายในวัดม่วงสระน้อย สลักโดยฝีมือช่างพื้นบ้าน ตั้งตระหง่านเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาผู้คนบริเวณริมลำน้ำคลองพระเพลิง  

“หนองแข้” ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของหมู่บ้านเป็นหนองสาธารณะประโยชน์ และเป็นหนองเก่าแก่

ผู้คนในชุมชนสามารถปรับตัวเเละอยู่กับภัยธรรมชาติที่ต้องเผชิญ ทั้งในช่วงฤดูฝนที่น้ำท่วมขังและช่วงหน้าแล้งที่ต้องดูแลพืชผลทางการเกษตร

ชุมชนท่าบ่อมีความใกล้ชิดกับทรัพยากรลุ่มน้ำสงคราม ชุมชนมีการจัดการในรูปแบบสิทธิชุมชนที่ได้รับการสืบทอดมาแต่ครั้งโบราณ เป็นการใช้กระบวนการที่สัมพันธ์กับการใช้ภูมิปัญญาในการใช้ประโยชน์และอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ

ชุมชนบ้านป่ายางห่างเป็นชุมชนที่อยู่ติดกับแม่น้ำชีระหว่างเขตอำเภอเมืองกับอำเภอกันทรวิชัยนับว่าเป็นบ้านที่อยู่ชายขอบในอดีต แต่เมื่อมีสะพานข้ามแม่น้ำชีทำให้หมู่บ้านกลายเป็นเส้นทางหลักเชื่อมต่อระหว่างกันทรวิชัยกับอำเภอเมือง ผู้คนเริ่มรู้จัก และการเข้ามาสร้างถวารวัตถุ นำพาชุมชนรักษาศิลปวัฒนธรรมแบบเดิมให้คงอยู่