บ้านบางตงเป็นหมู่บ้านที่มีสภาพสังคมเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา เนื่องจากสถานะการกำลังพัฒนาของหมู่บ้านสู่ความเจริญแบบสังคมเมือง บ้านบางตงจึงมีลักษณะสังคมแบบพหุวัฒนธรรม จากความหลากหลายของศาสนา ประเพณี ทั้งกลิ่นไอของความเป็นชนบท รวมถึงภาพของสังคมเมืองที่กำลังเข้ามาเยือนชาวบางตง 

ชุมชนและวัดเก่าแก่แห่งเมืองสงขลากับพัฒนาการและการเปลี่ยนแปลงทางสัมคมจากอดีตถึงปัจจุบัน

ศาลเจ้าพ่อบู้เต็กโฮ้ว

ชุมชนที่ติดกับตำบลสะเตงนอก ด่านตรวจความมั่งคงและใกล้สี่แยกมลายูบางกอก

บ้านทุ่งคาพะเนียงแตกเป็นชุมชนดั้งเดิม ซึ่งกลุ่มชาวจีนเข้ามาตั้งถิ่นฐานเพื่อประกอบอาชีพทำเหมืองแร่ สภาพแวดล้อมชุมชนในปัจจุบันมีขุมเหมือง แสดงถึงร่องรอยความรุ่งเรืองของยุคอุตสาหกรรมแร่ดีบุก มีสถานที่สำคัญในชุมชน เช่น ศาลเจ้ายกเค้เก้ง เป็นศาสนสถานที่ประกอบพิธีกรรมถือศีลกินผักของชาวไทยเชื้อสายจีน วัดรัษฎาราม และวัดสามกอง เป็นสถานที่ประกอบกิจกรรมทางพระพุทธศาสนาของพุทธศาสนิกชน นอกจากนี้ยังเป็นย่านการค้า มีห้างสรรพสินค้าหลายแห่ง

บ้านหน้าทับมีกลุ่มวิสาหกิจชุมชนที่ก่อตั้งขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์เพื่ออนุรักษ์ป่าชายเลนและวิถีชีวิตชุมชน พร้อมทั้งจัดกิจกรรมต่าง ๆ สำหรับต้อนรับนักท่องเที่ยว อีกทั้งยังเป็นพื้นที่เดียวในประเทศไทยที่ยังคงการทำหัตถกรรมหางอวนอยู่

เป็นหมู่บ้านชาวประมงที่มีธรรมชาติและวิถีชีวิตชาวประมงนอกจากยืนหยัดในอาชีพชาวประมงท้องถิ่นที่โดดเด่น และเป็นแหล่งสร้างเรือประมงพื้นบ้านที่มีลวดลายสีสันสวยงาม

น้ำตกขุนต๊ำ จำปาทองลือชื่อ ศักดิ์สิทธิ์คือพระธาตุโป่งขาม ลือนามแดนข้าวโพดหวาน เล่าขานถิ่นสาวงาม โดดเด่นวัฒนธรรมล้านนา ผลิตภัณฑ์ผักตบชวา ภูมิปัญญาท้องถิ่น

บ้านตีทอง ข้างวัดสุทัศนเทพวราราม เป็นชุมชนลาวจากเวียงจันทน์และหลวงพระบาง อพยพมาแต่ครั้งต้นกรุงรัตนโกสินทร์ เป็นช่างตีทองคำเปลวสำหรับปิดพระพุทธรูป รวมทั้งใช้ในการตกแต่งงานศิลปกรรมต่าง ๆ  

ต้นตํารับรําตังหวาย ถิ่นไทยนักปราชญ์ ทวยราษฏร์น้ำใจงาม สุดเขตแดนสยาม มะขามหวานหลากหลาย กล้วยตากรสดี ประเพณีแห่เทียนเข้าพรรษา แข่งนาวาสองฝั่งโขง

ชุมชนบ่านซ้านจุ้ยตุ่ย เป็นย่านการค้าและเป็นที่ตั้งของสถานที่สำคัญทางวัฒนธรรมของท้องถิ่น ในพื้นที่ย่านเมืองภูเก็ต อาทิ ตลาดสดสาธารณะ เทศบาล 1 หรือ ชุมชนท้องถิ่น เรียกว่า "ตลาดบ่านซ้าน" รวมถึงสถานที่สำคัญทางวัฒนธรรม ประกอบด้วย ศาลเจ้าจุ้ยตุ่ยเต้าโบ้เก้ง วัดขจรรังสรรค์ พิพิธภัณฑ์บ้านชินประชา เป็นต้น นอกจากนี้ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางรถโดยสารสาธารณะ หรือ "รถโพถ้อง" รับ-ส่ง จากย่านเมืองภูเก็ตไปยังแหล่งท่องเที่ยวและชุมชนต่าง ๆ ในจังหวัดภูเก็ต

จากความชำนาญด้านงานปูนในอดีตสู่ที่มาของชื่อชุมชน