เป็นชุมชนเมืองขนาดเล็กตั้งอยู่ริมเขื่อนและใกล้ทางรถไฟของจังหวัดยะลา

ชุมชนตั้งระหว่าง 2 จังหวัด คั่นด้วยคลอง พื้นที่โดยส่วนใหญ่ทำการเกษตร ถือเป็นพื้นที่สีเขียวของกรุงเทพฯ ยังคงดำรงรักษาวิถีชีวิต และประเพณีมอญอย่างเคร่งครัด 

ชุมชนบ้านชมพู พื้นที่ที่มีความอุดมสมบูรณ์ทั้งทรัพยากรน้ำ และทรัพยากรน้ำ ซึ่งมีความเกี่ยวโยงกับการประกอบอาชีพของชาวบ้านตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน 

แหล่งขายสินค้าราคาประหยัด

บ้านข้าวเม่า ปลาเผาเขาขาด ธรรมชาติสวนหิน ถิ่นไทพวน

ผ้าลายน้ำไหลเลื่องชื่อ วัฒนธรรมไตลื้อจากยูนนาน รสหวานส้มสีทอง สวยผุดผ่องสาวเมืองงอบ

คลองสำโรงพื้นที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ท้องถิ่น และชุมชนขนาดใหญ่กับพัฒนาการทางสังคม จากการขยายตัวของชุมชนเมือง

วัดข่วงเปา หรือวัดไร่ข่วงเปา ศาสนสถานสำคัญของชุมชนที่สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2280 สามารถแวะเข้าไปกราบไหว้ขอพร พระเจ้าทันใจ พระเจ้าสุขใจ สักการะพระธาตุเจดีย์ข่วงเปาชัย รูปเหมือนครูบากลิ่นกู้ ฯลฯ

บ้านทับยาง ชุมชนต้นแบบแห่งการต่อสู้ปกป้องสิทธิและทรัพย์สินของแผ่นดิน อุทิศเวลาชีวิตกว่าหนึ่งทศวรรษเพื่อเรียกร้องทวงคืนกรรมสิทธิ์ที่ดินผืนสุดท้ายซึ่งเปรียบเสมือนลมหายใจให้คืนสู่ชาวทับยาง 

ศิลปะพุทธศิลป์ล้านนาวัฒนธรรมประเพณีที่ปรับเปลี่ยนไปตามยุคและสมัย แต่ก็คงเอกลักษณ์แบบดั้งเดิมของตนเองเอาไว้ได้ อีกทั้งใกล้กับเขตของสนามบินลำปางบริเวณส่วนท้ายของสนามบิน

ชุมชนใกล้ศูนย์แม่และเด็ก ชุมชนที่เกิดจากแนวคิดที่จะรวบรวมสมาชิกในชุมชนเพื่อปกป้องดูแลสมาชิกในชุมชนซึ่งกันและกัน

ชุมชนชาวมอญในแถบชานเมืองฝั่งตะวันออกของกรุงเทพฯ เขตลาดกระบัง มีวัดทิพพาวาส เป็นศูนย์กลางของชุมชนซึ่งเป็นวัดมอญเก่าแก่อายุกว่า 100 ปีมีอุโบสถไม้สักทอง และยังรักษาวัฒนธรรมประเพณีมอญ เช่น ประเพณีสงกรานต์ ประเพณีตักบาตรน้ำผึ้ง ประเพณีตักบาตรพระร้อย ประเพณีการทำบุญกลุ่มเทศน์ ประเพณีการทิ้งบาตร ประเพณีเกี่ยวการบวช ประเพณีเกี่ยวกับความตาย วัฒนธรรมด้านอาหาร เช่นข้าวแช่ แกงกระเจี๊ยบ แกงมะตาด แกงบอน ปลาร้ามอญ ขนมกาละแม ข้าวเหนียวแดง กระยาสารท