ชุมชนชาวม้งคีรีราษฎร์เป็นชุมชนม้งที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในจังหวัดตาก นับรวมประชากรชาวม้งทั้งหมดมากกว่า 19,000 คน อีกทั้งยังเป็นชุมชนพหุวัฒนธรรมการอยู่อาศัยร่วมกันของผู้คนถึง 5 กลุ่มชาติพันธุ์

เลตองคุหมู่บ้านชาวกะเหรี่ยงที่ตั้งอยู่บนพื้นที่ราบเชิงเขา รอบนอกมีผาเขาสูงเป็นกำแพงธรรมชาติ ภายในหมู่บ้านนับถือลัทธิฤาษีที่สืบทอดกันมาอย่างยาวนานและเป็นหมู่บ้านกะเหรี่ยงฤาษีแห่งเดียวในประเทศไทย

ชุมชนที่มีความหลากหลายของชาติพันธุ์ เพราะเป็นบริเวณที่มีการเดินทางไปมาหสู่ของประชาชนทั้งสองประเทศ จึงมีความหลากหลายของผู้คน แต่คนในชุมชนก็อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข

บ้านเลอตอ พื้นที่ซึ่งอยู่ห่างไกลจากตัวเมือง จึงมีการการส่งเสริมพัฒนาโครงสร้างสาธารณูปโภคพื้นฐาน ภายหลังการสร้างศูนย์โครงการหลวงเลอตอและข้อจำกัดที่เกิดจากการประกาศพื้นที่เขตป่าสงวนและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า ชุมชนจึงหันมาเพาะปลูกพืชไร่และไม้ยืนต้นแทนการปลูกฝิ่นและการทำไร่หมุนเวียน

บ้านเปิ่งเคลิ่ง ชุมชนพหุวัฒนธรรมกับความหลากหลายของวัฒนธรรม วิถีชีวิต และการปรับตัวอยู่ร่วมกันของชาวบ้าน ทรัพยากรในท้องถิ่น และการปลูกไม้ผลที่ช่วยส่งเสริมเศรษฐกิจชุมชน

เรือนอาศัยที่ยังคงสร้างตามแบบเรือนจารีตของชาวกะเหรี่ยง และผ้าทองานหัตถกรรมที่ผลิตขึ้นเพื่อใช้ในครัวเรือน ด้วยความละเมียดในแต่ละขั้นตอน จึงได้กลายมาเป็นผลิตภัณฑ์ที่โดดเด่น สินค้าวางขายในหมู่บ้านและตำบลต่าง ๆ ที่อยู่ใกล้เคียง

กุยเลอตอหมู่บ้านที่อยู่ใจกลางธรรมชาติ พร้อมตามหาหัวใจที่ “ปิตุ๊โกร”

ชุมชนดั้งเดิมที่ปรากฏหลักฐานการอยู่อาศัยมาตั้งแต่สมัยสุโขทัย เป็นชุมชนที่มีความสำคัญทางเศรษฐกิจและการค้า ภายในชุมชนมีการอาศัยอยู่ร่วมกันระหว่างชาวไทยและชาวจีน มีวัดสีตลารามเป็นศาสนสถานสำคัญประจำชุมชน และมีสถาปัตยกรรมประเภทเรือนไม้ที่มีเอกลักษณ์โดดเด่นกระจายตัวอยู่ในชุมชน

เมืองชายแดนระหว่างประเทศไทยกับเมียนมาที่เมืองเหมียวดี ตลาดการค้าชายแดนที่สำคัญของภาคเหนือตอนล่าง เส้นทางสู่อินโดจีนบนถนนทางหลวงหมายเลข 12  และถนนสายเอเชียหมายเลย AH1

ระบบการเกษตรแบบไร่หมุนเวียน นอกจากนี้พื้นที่ในชุมชนบ้านขุนแม่เหว่ย ยังแบ่งออกเป็น 4 ประเภท คือ พื้นที่ป่าตามความเชื่อ ป่าอนุรักษ์ ป่าใช้ประโยชน์ พื้นที่ป่าตามโครงการของรัฐ

บ้านแม่ออกฮู พื้นที่ชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยง จากศูนย์พักพิงชั่วคราวสู่ชุมชนพหุวัฒนธรรมที่มีมนต์เสน่ห์ทางวัฒนธรรมและเอกลักษณ์เฉพาะ

จากความตระหนักรู้และเห็นคุณค่าของภูมิปัญญา สู่การสร้างสรรค์ผลิตภัณฑ์สินค้าที่เป็นเอกลักษณ์จากบรรพบุรุษ อันเป็นแนวทางการสร้างเศรษฐกิจชุมชนอย่างยั่งยืน