วัดปิยาราม สร้างโดยเจ้าเมืองเชียงใหม่เป็นเพื่ออุทิศให้โอรส มีพระพุทธรูปในโพรงของต้นไม้ใหญ่ ชาวบ้านเรียกว่า วัดพระเจ้านั่งโกร๋น (นั่งโพรงไม้) ต่อมาทางราชการเวนคืนที่ชาวบ้าน ย้ายชาวบ้านมาอยู่ทางหน้าวัดและเรียกวัดใหม่ว่า วัดป่าแงะ

จากความตระหนักรู้และเห็นคุณค่าของภูมิปัญญา สู่การสร้างสรรค์ผลิตภัณฑ์สินค้าที่เป็นเอกลักษณ์จากบรรพบุรุษ อันเป็นแนวทางการสร้างเศรษฐกิจชุมชนอย่างยั่งยืน

จากพื้นที่รกร้างว่างเปล่า บ่อนวัวชน สู่การเข้ามาของผู้คนเพื่อแสวงหาทางเลือกในการใช้ชีวิต กับการเปลี่ยนแปลงของสังคม

ความเชื่อเรื่องผีที่ยังคงสอดแทรกอยู่ในชีวิตประจำวัน การทำนาที่เป็นวิถีชีวิตหลัก และการทอผ้าที่เป็นกิจกรรมเสริมอยู่คู่กับชุมชนมาอย่างยาวนาน

แหล่งงานฝีมือ เลื่องลือทั่วถิ่น ปั้นหมอน้ำดิน ครกหินนิยม ปลาส้ม แคบหมู ปลาบู่รสหวาน ประชาชื่นบาน จักสานกล่องข้าว

ชุมชนชาวไทยองที่มีถิ่นฐานภูมิลำเนาจากรัฐฉานของพม่า และแคว้นสิบสองปันนาของจีน 

บ้านทองหลาง ชุมชนสังคมพหุวัฒนธรรมที่มีการผสมผสานทางวัฒนธรรมระหว่างชาวอีสานและชาวใต้ อันเป็นผลมาจากประชากรที่อพยพเข้ามาอยู่ในหมู่บ้านนั้นนอกจากจะเป็นชาวใต้ซึ่งเป็นคนพื้นถิ่นเดิมแล้ว ยังมีประชากรบางส่วนที่อพยพมาจากภาคอีสานด้วย  

ชุมชนที่มีตำนานเล่าขานเกี่ยวพันกับชาวไทใหญ่ที่พากันมาสร้างบ้านเรือนอยู่ริมแม่น้ำวัง

สัมผัสความบริสุทธิ์ทางธรรมชาติพร้อมไปเยือนถิ่นมันนิ กลุ่มชาติพันธุ์ดั้งเดิมและวิถีในผืนป่า ณ บ้านวังนาใน

บ้านหนองหัวหงอกกับเรื่องเล่าพื้นบ้านตำนานท้องถิ่นที่กล่าวถึงประวัติศาสตร์ภูมินามชุมชน และพื้นที่ใกล้เคียงที่มีความน่าสนใจ 

การประกอบอาชีพประมงท้องถิ่น

เป็นชุมชนการค้าย่านตลาดน้ำริม "คลองบางน้อย" บริเวณปากคลองบางน้อย หรือบางน้อยนอกต่อเนื่องกับหน้าวัดเกาะแก้ว ซึ่งเป็นชุมชนริมแม่น้ำเก่าแก่ที่มีบ้านเรือนห้องแถวไม้ริมน้ำ และมีพื้นที่ส่วนใหญ่ของตำบลเป็นพื้นที่ร่องสวนมะพร้าว พื้นที่นาและพื้นที่เพาะปลูกผลไม้อื่น ๆ ปัจจุบันชาวบ้านมีการรวมกลุ่มปลูกมะพร้าวและกลุ่มผลิตภัณฑ์จากสมุนไพร