บ้านห้วยหอย ชุมชนชาวไทยภูเขากลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ บนพื้นที่ตั้งชุมชนที่อุดมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่มีความสวยงาม กับการจัดการส่งเสริมเป็นแหล่งท่องเที่ยวชุมชน

ชุมชนชนบทที่ชาวบ้านส่วนใหญ่ประกอบอาชีพรับจ้างทั่วไปและเกษตรกรรม แหล่งรวมศรัทธา "ม่อนประทีป" 

ลำธารน้ำใส ป่าในหมู่บ้าน

ชุมชนชาวประมงพื้นบ้าน แหล่งอู่ต่อเรือกอและที่ใหญ่ที่สุดในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ อีกทั้งยังเป็นชุมชนประมงที่มีเรือประมงพื้นบ้านมากกว่า 200 ลำ 

ชาวบ้านบ้านอาแยเป็นชาวอาข่าที่มีองค์ความรู้ในการจัดเก็บและการเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชมาอย่างเนิ่นนาน ซึ่งในการทำเกษตรของชาวอาข่าจะมีพิธีกรรม ความเชื่อเข้ามาเกี่ยวข้อง เพื่อให้พืชผลทางการเกษตรมีความเจริญงอกงามสมบูรณ์

ชาวบางแก้วมีภาษาที่คล้ายคลึงกันกับผู้คนในภาคกลาง แต่มีลักษณะที่บ่งบอกให้รู้ว่าเป็นชาวบางแก้วบ้างก็ตรงที่หางเสียงเวลาลงท้ายประโยคที่สนทนามักมีคำว่า “เน้อ หรือ เนอะ” ติดอยู่ด้วยเสมอ ในบางแก้วมีทั้งคนจีนแต้จิ๋ว จีนไหหลำและคนไทยที่มีความสัมพันธุ์อันดีในแง่ของการผลิต พ่อค้าคนกลางหรือชาวนาไร่ผู้เพาะปลูก

ชุมชนท้องถิ่นที่คนในชุมชนมีความขยันในการดำรงชีพโดยอาศัยภูมิปัญญาท้องถิ่นของตนเอง 

เรื่องราวทางประวัติศาสตร์การสู้รบในอดีต ประกอบกับรัฐมีแนวคิดที่จะทำให้ชุมชนกับรัฐอยู่ร่วมกันได้ จึงนำชุมชนเข้ามาร่วมอนุรักษ์ฟื้นฟูพื้นที่ป่าร่วมกัน โดยปลูกต้นนางพญาเสือโคร่ง และนำวัฒนธรรมที่มีในชุมชนมาสนับสนุนกิจกรรมการท่องเที่ยว

ชุมชนภูไทบ้านนาโด่ ที่นับถือผีและนับถือศาสนาพุทธไปพร้อมๆ กัน โดยความเชื่อเรื่องผีของชาวบ้านนั้นมีมาตั้งแต่บรรพบุรุษ ทำให้ประเพณีหรือพิธีกรรมในหมู่บ้านส่วนใหญ่จะเป็นเกี่ยวกับผี

การผลิตผ้าย้อมครามธรรมชาติ

ชุมชนที่มีการจัดตั้งสภาวัฒนธรรมหมู่บ้านแห่งแรกของประเทศไทยและได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหมู่บ้านวัฒนธรรมแห่งแรกของประเทศไทย ในปี 2540 

จากดอยหัวแม่คำสู่บ้านเวียงกลาง ลีซูบ้านเวียงกลาง ชุมชนชาติพันธุ์ที่มีประวัติความเป็นมาการอพยพและการก่อตั้งหมู่บ้านมาร่วมร้อยปี