แหล่งผลิตงานหัตถกรรมผ้าฝ้ายทอมือรายใหญ่อันเลื่องชื่อแห่งหนึ่งของไทย ซึ่งอยู่คู่กับวิถีชีวิตมาแต่ดั้งเดิม และเป็นชุมชนที่มีประวัติศาสตร์ความเป็นมาอันยาวนานกว่า 200 ปี 

ชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ลาวโซ่ง ที่ศรัทธาในศาสนาคริสต์ ทั้งยังมีเอกลักษณ์โดดเด่นในเรื่องของการแต่งกายของกลุ่มชาติพันธุ์

ชุมชนจัดตั้งใหม่โดยหน่วยงานรัฐในท้องถิ่น เป็นชุมชนชาติพันธุ์ที่แสดงให้เห็นถึงวิถีชีวิตและวัฒนธรรมที่โดดเด่นของชาติพันธุ์ตนเอง รวมถึงการรวมกลุ่มจัดตั้งวิสาหกิจชุมชนจักสานบ้านคลองโอน เพื่อการอนุรักษ์และสืบทอดภูมิปัญญา

บ้านหล่อโย ชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์อาข่ากับการตั้งถิ่นฐานบนพื้นที่ที่มีสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์และภูมิปัญญาการบริหารจัดการทรัพยากรในท้องถิ่นอย่างยั่งยืน

ชุมชนชาวญ้อที่อพยพจากประเทศลาวและตั้งถิ่นฐานในพื้นที่จังหวัดมหาสารคาม

ชุมชนการทอผ้าและการทำเครื่องเงิน รวมทั้งจะเะห็นถึงวัฒนธรรมประเพณีและวัฒนธรรมของเขมร

ชุมชนชาวปกาเกอะญอและคนเมือง มีการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมให้ผู้มาเรียนได้เรียนรู้วัฒนธรรมและภูมิปัญญาของชาวปกาเกอะญอ จากสโลแกนของชุมชนที่ว่า "ฮ่อมดอยจ้างงามตา สักการบูชาหลวงพ่อแม่ลิด พระธาตุหลวงพ่อโตศักดิ์สิทธิ์ แหล่งผลิตผ้าทอกะเหรี่ยงลูกเดือย"

สบป่องเป็นพื้นที่ชุมทางของคนหลากหลายกลุ่มชาติพันธุ์ เนื่องจากเป็นทางผ่านระหว่างอำเภอปาย-อำเภอเมืองแม่ฮ่องสอน อีกทั้งยังเป็นพื้นที่ติดต่อค้าขายของคนในอำเภอปางมะผ้า มีกาดนัดวันอังคารซึ่งเป็นตลาดที่กลุ่มชาติพันธุ์ต่าง ๆ ออกมาซื้อขายสินค้าอุปโภคและบริโภค

ชาวบ้านนากลางจะมีสำเนียงพูดที่แตกต่างจากหมู่บ้านอื่นใดในเขตท้องที่อำเภอเชียงคาน รวมถึงชาวพวนบ้านกลางมีสถาปัตยกรรมที่เป็นเอกลักษณ์เรียกว่า เรือนมุก

หนองหาร คือแหล่งน้ำจืดธรรมชาติขนาดใหญ่ที่สุดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ในจังหวัดสกลนคร เป็นสถานที่รองรับน้ำจากสายน้ำ 16 สาย ทำให้หนองหารมีความสำคัญทางด้านระบบนิเวศแบบพื้นที่ชุ่มน้ำ จึงมีความอุดมสมบูรณ์ทางทรัพยากรธรรมชาติ สามารถกล่าวได้ว่า หนองหารเปรียบเสมือน อู่ข้าว อู่น้ำ ที่มีความสำคัญต่อการดำรงชีวิตและเศรษฐกิจของชุมชนรอบหนองหาร

ชุมชนชาติพันธุ์ม้ง มีประเพณีวัฒนธรรมประจำปีเป็นเอกลักษณ์

จุดเด่นที่ทำให้ชุมชนลาวเวียงแห่งนี้มีความเข้มแข็งจากอัตลักษณ์ที่โดดเด่นและกระแสการท่องเที่ยวชุมชนที่กําลังเฟื่องฟูทั่วทุกหนแห่งรัฐได้เล็งเห็นความสำคัญของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในการสร้างรายได้ให้กับชุมชนและประเทศจึงนำวัฒนธรรมมาเป็นส่วนหนึ่งในกลยุทธ์ในการพัฒนาประเทศ ความเป็นชาติพันธุ์กกลายเป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์ในการดำเนินชีวิตในสังคม ภาครัฐจึงเข้ามาสนับสนุนการจัดประเพณีต่างๆ โดยมุ่งเน้นให้เป็นสินค้าทางวัฒนธรรม