ชาวไทยเขินบ้านสันก้างปลา เป็นชุมชนชาวไทเขินที่อพยพมาจากเมืองเชียงตุง รัฐฉาน ประเทศเมียนมาร์ในปัจจุบัน อพยพมาคราวเดียวกับไทเขินในพื้นที่บ้านทรายมูล บ้านมอญ บ้านสันกลางเหนือ และอีกหลายแห่งที่พลัดถิ่นอยู่กันคนละอำเภอ แต่ได้รับอิทธิพลในสมัยนั้น คือ การอยู่รวมกันเป็นกลุ่มก้อน และมีวัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์ เช่น วัฒนธรรมการพูด การทำอาหาร การแต่งกาย การก่อสร้างบ้านเรือน และประเพณีพิธีกรรมทางพระพุทธศาสนา เป็นต้น

สวนศรีเมือง/สนามเด็กเล่น และสนามฟุตซอลหญ้าเทียม

ร่วมไหว้ขอพรปู่ตาแสง ภูมิปัญญาทอผ้าลายขิด เครื่องจักสานจากกก อัศจรรย์เกษตรอินทรีย์ ชีวีวิถีหัตถกรรมตีเหล็ก 

ชุมชนที่ดำรงวิถีตามประเพณีทางภาคอีสาน อีกทั้งยังปรากฏมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม หมอลำสินไซ ที่นำมาบูรณาการพัฒนาพื้นที่ป่าสู่อุทยานการเรียนรู้สินไซ

บ้านแม่ออกฮู พื้นที่ชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยง จากศูนย์พักพิงชั่วคราวสู่ชุมชนพหุวัฒนธรรมที่มีมนต์เสน่ห์ทางวัฒนธรรมและเอกลักษณ์เฉพาะ

ภายในชุมชนบ้านศรีสุข มีการทอและเย็บผ้าไหม

บ้านหนองโอเป็นหมู่บ้านวัฒนธรรมผู้ไทที่มีประวัติศาสตร์การก่อตั้งชุมชนยาวนานที่สุดในตำบลโนนยาง อีกทั้งยังมีแหล่งโบราณสถานสำคัญ สิมวัดนรวราราม สิมที่มีอายุเก่าแก่ที่สุดในท้องถิ่นแถบตำบลโนนยาง 

บึงน้ำใส แหล่งกำเนิดปลามังกร

ชุมชนท้องถิ่นที่มีการค้นพบหลักฐานทางโบราณคดีตั้งแต่สมัยทวารวดีและยังเป็นชุมชนเศรษฐกิจพอเพียงหมู่บ้านต้นแบบของอำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม

บ้านเจดีย์ทอง หนึ่งในชุมชนมอญที่ตั้งอยู่ในอำเภอสามโคก มี "วัดเจดีย์ทอง" ตั้งตระหง่านอยู่บริเวณริมฝั่งทางด้านทิศตะวันตกของแม่น้ำเจ้าพระยา ซึ่งสันนิษฐานว่าสร้างขึ้นในช่วงต้นกรุงรัตนโกสินทร์ เป็นทั้งศาสนสถานประกอบพิธีกรรมและศูนย์รวมจิตใจของคนในชุมชน

ชุมชนอันอุดมด้วยแหล่งขุมทรัพย์ทางภูมิปัญญาและทรัพยากรธรรมชาติ อดีตแหล่งแร่ดีบุก แร่ธาตุที่มีมูลค่าทางเศรษฐกิจมหาศาล 

วัดโตนดและบทบาทสำคัญในการพัฒนาชุมชนแบบมีส่วนร่วมกับวิถีชีวิตบ้านริมน้ำ ท่ามกลางสังคมพหุวัฒนธรรม และพัฒนาการของสังคมเมือง