ยมจินดา ย่านเก่าแก่ของชุมชนใจกลางเมืองจังหวัดระยอง จากพื้นที่ชุมชนริมน้ำสู่การพัฒนาระบบการคมนาคมทางบก กับการเจริญเติมโตระบบเศรษฐกิจของชุมชนควบคู่กับพัฒนาการของจังหวัด และการเปลี่ยนแปลงเชิงพื้นที่

บ้านตีทอง ข้างวัดสุทัศนเทพวราราม เป็นชุมชนลาวจากเวียงจันทน์และหลวงพระบาง อพยพมาแต่ครั้งต้นกรุงรัตนโกสินทร์ เป็นช่างตีทองคำเปลวสำหรับปิดพระพุทธรูป รวมทั้งใช้ในการตกแต่งงานศิลปกรรมต่าง ๆ  

ห่างออกไปจากตัวเมืองแพร่ไม่ไกลนัก มีชุมชนเล็ก ๆ แห่งหนึ่งแห่งเดียวในประเทศไทยที่ผู้คนยังคงสื่อสารด้วยภาษาอึมปี้ท่ามกลางความหลากหลายของชาติพันธุ์และภาษาของชุมชนใกล้เคียง ผู้คนที่นี่ยังคงสืบสานภาษาและวัฒนธรรมดั้งเดิมไว้ได้อย่างเหนียวแน่น ขณะเดียวกันก็เรียนรู้รับปรับตัวกับพลวัตทางวัฒนธรรมประเพณีที่อยู่รายล้อมได้อย่างลงตัว

ท่าเรือเก่าในอดีต

น้ำประปาใสใช้ดื่มกิน ถิ่นของป่าภูมิปัญญาจักสาน สร้างงานในท้องถิ่น อยู่กินอย่างพอเพียง

ระบบการเกษตรแบบไร่หมุนเวียน นอกจากนี้พื้นที่ในชุมชนบ้านขุนแม่เหว่ย ยังแบ่งออกเป็น 4 ประเภท คือ พื้นที่ป่าตามความเชื่อ ป่าอนุรักษ์ ป่าใช้ประโยชน์ พื้นที่ป่าตามโครงการของรัฐ

ชุมชนที่ติดถนนมะลิวัลย์ อาชีพส่วนใหญ่คือการทำไก่ย่างขายตามถนนที่รู้จักกันดีคือไก่ย่างภูเวียง

ชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงปกาเกอะญอ วิถีชีวิตและภูมิปัญญา คนกับธรรมชาติที่อยู่ร่วมกันอย่างผสมกลมกลืน

ชุมชนพหุวัฒนธรรม กลุ่มชาติพันธุ์ท้องถิ่น กับวิถีชีวิตและมรดกภูมิปัญญาอันทรงคุณค่าและเป็นเอกลักษณ์

เชื่อมโยงสัมพันธ์แห่งชีวิตท่องเที่ยวให้คนได้อยู่เคียงคู่ป่า สร้างสรรค์พลังศรัทธาแห่งการอนุรักษ์แหล่งทำกินโดยไม่เอาเปรียบธรรมชาติ 

เป็นหมู่บ้านกะเหรี่ยงโพล่งที่มีการทอผ้าลายจกกี่เอวที่สวยงามเป็นเอกลักษณ์ ของชุมชนลุ่มน้ำแม่ขนาด

ชุมชนเกษตรกรรมที่อาศัยอยุ่ใกล้กับอ่างเก็บน้ำแก่งเลิงจาน ชุมชนที่มีวิถีชีวิตเรียบง่ายแบบชนบท มีโบราณสถานที่อาจไม่มีรูปแบบชัดเจนแต่มีเรื่องราวและซากหลงเหลืออยู่บ้าง