บ้านโป่งคำ ชุมชนเก่าแก่ของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวพวนที่อพยพย้ายถิ่นฐานมากจากประเทศลาว การเข้ามาของผู้คน วิถีชีวิต และวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะถิ่น

ชุมชนที่ยังคงอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมของชุมชน เช่น ประเพณีสรงน้ำพระธาตุวัดสบตาล การบวงสรวงเจ้าพ่อนาเวียง ประเพณีปีใหม่เมือง ประเพณีแห่ไม้ค้ำศรีมหาโพธิ์ ประเพณีตานก๋วยสลาก

กลุ่มชนชาติพันธุ์ผู้อพยพมจากภัยสงคราม กับการแสวงหาพื้นที่ทำกินสู่ชุมชนท่ามกลางพื้นที่ธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ และภูมิปัญญาการอนุรักษ์ทรัพยากรในท้องถิ่น

ชุมชนวัดศรีหลวงแจ้ซ้อน ชุมชนคุณธรรมที่พัฒนาเคียงคู่ไปพร้อมกับวัดหลวงศรีแจ้ซ้อน ซึ่งเป็นโบราณสถานที่สวยงามและสำคัญแห่งหนึ่งของภาคเหนือ

ชุมชนเกษตรกรรมบนพื้นที่ราบลุ่มริมแม่น้ำเจ้าพระยา (ฝั่งตะวันออก) ที่มีดินอุดมสมบูรณ์เหมาะแก่การเพาะปลูก เห็นได้จากปัจจุบันที่ชุมชนได้กลายเป็นแหล่งสินค้าประเภทผลิตภัณฑ์จากกล้วยน้ำว้า

"กู่ฤาษี" ปราสาทหินโบราณ พุทธศาสนสถานเก่าแก่นิกายมหายาน ร่องรอยอารยธรรมขอมแถบอีสานใต้ในอดีต อโรคยาศาลหรือสถานพยาบาลแห่งราชอาณาจักรขอม ศูนย์รวมศรัทธาของผู้คนมานานหลายร้อยปี

คุณภาพชีวิตดี เศรษฐกิจยั่งยืน สู่ชุมชนเข้มแข็ง

ชุมชนชาวไทใหญ่ที่มีต้นสักอุดมสมบูรณ์ตามชื่อของหมู่บ้าน มีที่ราบท้องทุ่งนาเขียวขจีและทะเลหมอกยามเช้าในหน้าหนาว รวมถึงมี "ซูตองเป้" สะพานบุญที่เกิดแรงกาย แรงใจ และแรงศรัทธาของพระภิกษุสามเณรและชาวบ้าน

แหล่งทรัพย์สมบัติ ขุมปัญญา และร่องรอยทางประวัติศาสตร์ชาติ ตั้งแต่ยุครุ่งเรืองไปจนกระทั่งความล่มสลายของคอมมิวนิสต์ 

ชุมชนเศรษฐกิจพอเพียง ปากอ่าวลำน้ำแม่กลองที่มีการประกอบอาชีพทำน้ำตาลมะพร้าวจากมะพร้าวที่มีการปลูกแบบยกร่องน้ำ ซึ่งทำให้ต้นมะพร้าวเจริญเติบโตได้ดี มะพร้าวให้น้ำตาลใสเมื่อนํามาผลิตเป็นน้ำตาลมะพร้าว

วัฒนธรรมลาวครั่ง การปลูกหม่อน-เลี้ยงไหม เพื่อนำมาทอผ้าไหม มีพิพิธภัณฑ์ลาวครั่งที่จัดแสดงโบราณวัตถุ

ผู้คนในชุมชนส่วนใหญ่มีวิถีแบบสังคมชาวนา ในภาคเกษตรกรรม