เป็นชุมชนของชาวปกาเกอะญอ ที่มีเอกลักษณ์โดดเด่นทั้งด้านวัฒนธรรม ธรรมชาติ และการอยู่ร่วมกับป่าอย่างยั่งยืน วิถีชีวิตที่ผูกพันกับธรรมชาติและป่าไม้ ชาวบ้านส่วนใหญ่ยังคงอาชีพเก็บของป่า ล่าสัตว์ และเลี้ยงสัตว์ นอกจากนี้ยังมีการทอผ้าแบบดั้งเดิมที่มีลวดลายเป็นเอกลักษณ์ การดำรงชีวิตของชาวบ้านสะท้อนถึงความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับธรรมชาติและการอยู่ร่วมกันกับป่าอย่างยั่งยืน

มีความหลากหลายทางวัฒนธรรม มีพื้นที่ป่าโปร่งและแหล่งน้ำธรรมชาติขนาดเล็กที่ช่วยหล่อเลี้ยงระบบเกษตรกรรม เป็นแหล่งผลิตพืชเศรษฐกิจสำคัญ เช่น มันสำปะหลัง ซึ่งเป็นรายได้หลักของชุมชน

ชุมชนมีสถานที่สําคัญหลายแห่ง ได้แก่ วัด ศาลากลางหมู่บ้าน หนองน้ำสําหรับใช้อุปโภค และมีวิสาหกิจชุมชนบ้านหัวหนอง เป็นวิสาหกิจที่ให้คนในชุมชนเข้าร่วมกลุ่ม และเป็นการสร้างอาชีพเสริมสำหรับผู้สูงอายุที่มีเวลาว่างเพื่อหารายได้เสริม โดยเลือกทำตามถนัด ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มสานตะกร้า ทำดอกไม้จันทร์ สานกระติบข้าว เป็นต้น

เครื่องจักสานจากผักตบชวา งานเย็บปักผ้า หรือผ้ามัดย้อม มีกิจกรรมทำงานฝีมือสำหรับนักท่องเที่ยว มีภูมิปัญญาท้องถิ่น เช่น การทำขนมไทยแบบดั้งเดิม อย่างเม็ดขนุนจาวตาลที่ยังคงหลงเหลือและมีการอนุรักษ์ ใกล้แหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม อยู่ไม่ไกลจาก "ตลาดโรงพักเก่า" ซึ่งเป็นตลาดย้อนยุคชื่อดังของจังหวัดชัยนาท

ชุมชนบ้านป๊อก เป็นหนึ่งในหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่บนพื้นที่สูงในเขตเทือกเขาอินทนนท์ตอนปลาย มีการจัดการทรัพยากรธรรมชาติร่วมกันของชุมชน โดยเฉพาะ "ป่าชุมชนบ้านป๊อก" ซึ่งมีพื้นที่กว่า 1,600 ไร่ ได้รับการดูแลโดยชาวบ้านเองผ่านกลไกของกลุ่มอนุรักษ์ 

ชุมชนขนาดเล็กที่ตั้งอยู่แนวชายแดนไทย-เมียนมา รู้จักอย่างแพร่หลายคือ "โค้ง 33" ซึ่งเป็นช่วงทางโค้งของถนนที่ตัดผ่านไหล่เขา มีลักษณะคดเคี้ยวอย่างมีเอกลักษณ์ ชุมชนเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ซึ่งยังคงดำรงรักษาวิถีชีวิตดั้งเดิม ทั้งในด้านภาษา การแต่งกาย 

บ้านช่องกุ่ม หมู่ที่ 1 เป็นชุมชนที่เข้มแข็ง มีป่าชุมชนขนาด 32 ไร่ ที่ชาวบ้านร่วมกันดูแล อนุรักษ์ภาษาท้องถิ่น "ภาษาช่องกุ่ม" และใช้ทรัพยากรธรรมชาติ เช่น เห็ด หน่อไม้ ในการดำรงชีวิตและสร้างรายได้ สะท้อนวิถีชีวิตเรียบง่ายใกล้ธรรมชาติ

บ้านพอด ชุมชนเก่าแก่ในพื้นที่ริมชายฝั่งทะเลที่มีทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์และมีความหลากหลาย ส่งผลต่อพัฒนาการของชุมชนทั้งด้านสังคมและการประกอบอาชีพกับการเพิ่มศักยภาพชุมชนจากต้นทุนทางสิ่งแวดล้อมและวิถีชีวิตวัฒนธรรมท้องถิ่นเพื่อความมั่นคงของชุมชน

เป็นชุมชนของชาวปกาเกอะญอ ที่มีเอกลักษณ์โดดเด่นทั้งด้านวัฒนธรรม ธรรมชาติ และการอยู่ร่วมกับป่าอย่างยั่งยืน วิถีชีวิตที่ผูกพันกับธรรมชาติและป่าไม้ ชาวบ้านส่วนใหญ่ยังคงอาชีพเก็บของป่า ล่าสัตว์ และเลี้ยงสัตว์ นอกจากนี้ยังมีการทอผ้าแบบดั้งเดิมที่มีลวดลายเป็นเอกลักษณ์ การดำรงชีวิตของชาวบ้านสะท้อนถึงความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับธรรมชาติและการอยู่ร่วมกันกับป่าอย่างยั่งยืน

มีความหลากหลายทางวัฒนธรรม มีพื้นที่ป่าโปร่งและแหล่งน้ำธรรมชาติขนาดเล็กที่ช่วยหล่อเลี้ยงระบบเกษตรกรรม เป็นแหล่งผลิตพืชเศรษฐกิจสำคัญ เช่น มันสำปะหลัง ซึ่งเป็นรายได้หลักของชุมชน

ชุมชนมีสถานที่สําคัญหลายแห่ง ได้แก่ วัด ศาลากลางหมู่บ้าน หนองน้ำสําหรับใช้อุปโภค และมีวิสาหกิจชุมชนบ้านหัวหนอง เป็นวิสาหกิจที่ให้คนในชุมชนเข้าร่วมกลุ่ม และเป็นการสร้างอาชีพเสริมสำหรับผู้สูงอายุที่มีเวลาว่างเพื่อหารายได้เสริม โดยเลือกทำตามถนัด ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มสานตะกร้า ทำดอกไม้จันทร์ สานกระติบข้าว เป็นต้น

เครื่องจักสานจากผักตบชวา งานเย็บปักผ้า หรือผ้ามัดย้อม มีกิจกรรมทำงานฝีมือสำหรับนักท่องเที่ยว มีภูมิปัญญาท้องถิ่น เช่น การทำขนมไทยแบบดั้งเดิม อย่างเม็ดขนุนจาวตาลที่ยังคงหลงเหลือและมีการอนุรักษ์ ใกล้แหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม อยู่ไม่ไกลจาก "ตลาดโรงพักเก่า" ซึ่งเป็นตลาดย้อนยุคชื่อดังของจังหวัดชัยนาท

ชุมชนบ้านป๊อก เป็นหนึ่งในหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่บนพื้นที่สูงในเขตเทือกเขาอินทนนท์ตอนปลาย มีการจัดการทรัพยากรธรรมชาติร่วมกันของชุมชน โดยเฉพาะ "ป่าชุมชนบ้านป๊อก" ซึ่งมีพื้นที่กว่า 1,600 ไร่ ได้รับการดูแลโดยชาวบ้านเองผ่านกลไกของกลุ่มอนุรักษ์ 

ชุมชนขนาดเล็กที่ตั้งอยู่แนวชายแดนไทย-เมียนมา รู้จักอย่างแพร่หลายคือ "โค้ง 33" ซึ่งเป็นช่วงทางโค้งของถนนที่ตัดผ่านไหล่เขา มีลักษณะคดเคี้ยวอย่างมีเอกลักษณ์ ชุมชนเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ปกาเกอะญอ ซึ่งยังคงดำรงรักษาวิถีชีวิตดั้งเดิม ทั้งในด้านภาษา การแต่งกาย 

บ้านช่องกุ่ม หมู่ที่ 1 เป็นชุมชนที่เข้มแข็ง มีป่าชุมชนขนาด 32 ไร่ ที่ชาวบ้านร่วมกันดูแล อนุรักษ์ภาษาท้องถิ่น "ภาษาช่องกุ่ม" และใช้ทรัพยากรธรรมชาติ เช่น เห็ด หน่อไม้ ในการดำรงชีวิตและสร้างรายได้ สะท้อนวิถีชีวิตเรียบง่ายใกล้ธรรมชาติ

บ้านพอด ชุมชนเก่าแก่ในพื้นที่ริมชายฝั่งทะเลที่มีทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์และมีความหลากหลาย ส่งผลต่อพัฒนาการของชุมชนทั้งด้านสังคมและการประกอบอาชีพกับการเพิ่มศักยภาพชุมชนจากต้นทุนทางสิ่งแวดล้อมและวิถีชีวิตวัฒนธรรมท้องถิ่นเพื่อความมั่นคงของชุมชน