“เมืองพระประแดง ดินแดนชาวรามัญ แหล่งสืบสายอารยธรรม บรรพชนคนหงสาวดี”

น้ำตกปาแต ชุมชนริมเทือกเขาบูโด

ชุมชนเก่าริมคลองอายุกว่า 100 ปี ที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของวัฒนธรรมชาวมอญและจีน ภายในชุมชนยังมีแหล่งเรียนรู้ และสถานที่เก่าแก่ที่คนในชุมชนร่วมกันอนุรักษ์เอาไว้อีกด้วย

ชุมชนบ้านเซินเหนือมีความโดดเด่นในการประกอบสร้างอัตลักษณ์ของชุมชนจากรากฐานวัฒนธรรมดั้งเดิมที่มีอยู่ รวมถึงการที่ชุมชนมีผู้นำชุมชนและเครือข่ายทางสังคมที่เข้มแข็ง นอกจากนี้พื้นที่ทางกายภาพของชุมชนยังอยู่ใกล้แหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติทำให้มีนักท่องเที่ยวแวะเวียนเข้ามาในชุมชนอยู่เสมอ

ชุมชนบาราโหม ได้รับการขนานนามว่าเป็นแหล่งท่องเที่ยวสำคัญเชิงประวัติศาสตร์ ศูนย์รวมแหล่งโบราณสถานเก่าแก่อายุร่วม 500 ปี

ชุมชนพาณิชยกรรมเก่าแก่ ศูนย์กลางการค้าและเศรษฐกิจเมืองสุราษฎร์ธานี

บ้านบาตร บริเวณสี่แยกเมรุปูน ถนนบำรุงเมือง ชุมชนตั้งขึ้นในสมัยใดไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัด เพราะปรากฏคำบอกเล่าที่แตกต่างกันไป บ้างว่าคนบ้านบาตรเดิมเป็นชาวกรุงศรีอยุธยาอพยพมาตั้งแต่เมื่อครั้งเสียกรุงฯ บ้างว่าเป็นชุมชนที่เพิ่งมาตั้งถิ่นฐานเมื่อแรกสถาปนากรุงรัตนโกสินทร์ เป็นชุมชนที่มีฝีมือในการทำบาตรพระมาช้านาน ในอดีตผลผลิตที่ได้จะส่งไปจำหน่ายที่ตลาดย่านเสาชิงช้าและย่านสำเพ็ง ปัจจุบันเหลือบ้านทำบาตรพระเพียงไม่กี่ครอบครัวเท่านั้น

ชุมชนที่มีต้นไผ่บงที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ ทำให้พื้นที่มีลักษณะเป็นป่าไม้ไผ่ ก่อให้เกิดภูมิปัญญาและวิถีชีวิตที่เกี่ยวข้องกับไม้ไผ่ คือ การจักสาน

“เมืองพระประแดง ดินแดนชาวรามัญ แหล่งสืบสายอารยธรรม บรรพชนคนหงสาวดี”

น้ำตกปาแต ชุมชนริมเทือกเขาบูโด

ชุมชนเก่าริมคลองอายุกว่า 100 ปี ที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของวัฒนธรรมชาวมอญและจีน ภายในชุมชนยังมีแหล่งเรียนรู้ และสถานที่เก่าแก่ที่คนในชุมชนร่วมกันอนุรักษ์เอาไว้อีกด้วย

ชุมชนบ้านเซินเหนือมีความโดดเด่นในการประกอบสร้างอัตลักษณ์ของชุมชนจากรากฐานวัฒนธรรมดั้งเดิมที่มีอยู่ รวมถึงการที่ชุมชนมีผู้นำชุมชนและเครือข่ายทางสังคมที่เข้มแข็ง นอกจากนี้พื้นที่ทางกายภาพของชุมชนยังอยู่ใกล้แหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติทำให้มีนักท่องเที่ยวแวะเวียนเข้ามาในชุมชนอยู่เสมอ

ชุมชนบาราโหม ได้รับการขนานนามว่าเป็นแหล่งท่องเที่ยวสำคัญเชิงประวัติศาสตร์ ศูนย์รวมแหล่งโบราณสถานเก่าแก่อายุร่วม 500 ปี

ชุมชนพาณิชยกรรมเก่าแก่ ศูนย์กลางการค้าและเศรษฐกิจเมืองสุราษฎร์ธานี

บ้านบาตร บริเวณสี่แยกเมรุปูน ถนนบำรุงเมือง ชุมชนตั้งขึ้นในสมัยใดไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัด เพราะปรากฏคำบอกเล่าที่แตกต่างกันไป บ้างว่าคนบ้านบาตรเดิมเป็นชาวกรุงศรีอยุธยาอพยพมาตั้งแต่เมื่อครั้งเสียกรุงฯ บ้างว่าเป็นชุมชนที่เพิ่งมาตั้งถิ่นฐานเมื่อแรกสถาปนากรุงรัตนโกสินทร์ เป็นชุมชนที่มีฝีมือในการทำบาตรพระมาช้านาน ในอดีตผลผลิตที่ได้จะส่งไปจำหน่ายที่ตลาดย่านเสาชิงช้าและย่านสำเพ็ง ปัจจุบันเหลือบ้านทำบาตรพระเพียงไม่กี่ครอบครัวเท่านั้น

ชุมชนที่มีต้นไผ่บงที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ ทำให้พื้นที่มีลักษณะเป็นป่าไม้ไผ่ ก่อให้เกิดภูมิปัญญาและวิถีชีวิตที่เกี่ยวข้องกับไม้ไผ่ คือ การจักสาน